Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Ρεμπετιέν

Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα/
και στο Μάαστριχτ εβγήκα

βλέπω τρεις μαστουρωμένοι
που΄ ναι καταχρεωμένοι

Είδα βρε και τον Αλμούνια/
που τον παίρνει απο κούνια

Ακριβά μας δίνει δάνεια/
και μας ρίχνει στην τυράνια

Βρε συ Χοακίμ ντερβίσι/
Γλύτωσέ μας απ΄τη Βίσση

Πάρε στον ντορό τις μούρες/
σώσε μας απ΄ τις χαμούρες
------------------------------
(Λέω οτι μπορούμε όλοι να τσοντάρουμε επ αυτού...
Μέχρι τις Ευρωεκλογές μπορεί να γίνει Έπος!)

5 σχόλια:

Laskarina είπε...

Πόσα θες να μας τρελάνεις σύντροφε;

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Όσα είσαι διατεθειμένη να δώσεις συντρόφισσα.

Ανώνυμος είπε...

έχω χρέη να πλερώσω
και παιδιά να μεγαλώσω

και η οικονομική η κρίση
στην αφάνεια με χει ρίξει

τέρμα πια τα μεγαλεία
σκέφτομαι και την ληστεία….

Ανώνυμος είπε...

Παίρνω δρόμο, παίρνω δρόμο
Αφήνω πίσω μου τον πόνο

Ψάχνω να βρω ένα καρντάσι
Τις χαμούρες να αλλάξει

Όλοι τάζουν μεγαλεία
Όλοι δίνουν προδοσία

Κι είναι αργά για να την κάνω
Και τα παίρνω παραπάνω

Λέω, πιάσαμε πια πάτο
Κι όλο πάμε παρακάτω

Κλείνω φώτα στο τσαρδί μου
Και έτσι βοηθώ τη γη

Μα άρχισα να το βαριέμαι
Κι άλλο έτσι δεν ξηγιέμαι

Κάτι άλλο ψάχνω να βρω
Που να σβήνει και το μαύρο

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
Μα το μαύρο δεν το σβήνω

Γέμισε πια το τσερβέλο
Και δεν ξέρω πια τι θέλω

Βλέπω πέρα τα καμένα
Και έχουν γίνει σαν και μένα

Ξαναβλέπω ένα γύρω
Κι είναι κι άλλοι εκεί τριγύρω

Λέω μαζί μου να τους πάρω
Στη βουλή να αριβάρω

Να ξυρίσω τους 300
Κολαούζους και καμπόσους

Τόσο μπόρεσα
Τα δέοντα στην κυρία μαμά σας
Παράγραφος (Ο)

Ανώνυμος είπε...

Προσθήκη α'

Δεν με φτάνει να τους φτύσω
από κει όμως θα αρχίσω

Και στο πρόσωπο επίσης
Παράγραφος