Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Προ ανοησίας

Από τα λίγα που θυμάμαι από την ακαδημαϊκή μου περαντζάδα- ναι, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε φοιτητές!..- είναι ότι, μεταξύ άλλων δύο είναι οι χειρότερες μορφές δανεισμού για ένα κράτος:
α) για να καλύπτει τακτικές δαπάνες του Προϋπολογισμού, και
β) για να αναχρηματοδοτεί παληά χρέη, με καινούργια δάνεια που συνάπτονται όμως υπό δυσμενέστερους όρους
Και στις δύο περιπτώσεις, ο δανεισμός αποβαίνει επαχθής, διότι δεν διοχετεύεται σε παραγωγικές δαπάνες, και σπαταλιέται είτε στην κατανάλωση, είτε στους ξένους πιστωτές, συνήθως με ληστρικούς όρους, ενώ η περαιτέρω δανειακή επιβάρυνση που τρέχει, φέρνει όλο και πιο κοντά το φάσμα της χρεοκοπίας। Έχω τις ενστάσεις μου με εκείνους που μας απειλούν για το τι θα γίνει αν ξαναπαζαρέψουμε το χρέος μας।
Αυτό είναι πολιτικά νόμιμο!
Θέλει όμως πολιτικούς που δεν θα ρουφάνε τον ιδρώτα απο τ΄ αρχίδια των πεθαμένων...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

To (α) από τη δεκαετία του 80 είναι που μας έφερε στο σημερινό χάλι. Αλλά κανείς δεν ασχολείτο τόσα χρόνια, και οι λίγοι που το έλεγαν τους λέγαμε γραφικούς, μονεταριστές, και δεν συμμαζεύεται.

Όσο για την χρεοκοπία (στάση πληρωμών), μειώνουμε τους μισθούς στο 50% για να καλύψουμε το πρωτογενές έλλειμμα (προ τόκων δηλαδή) που είναι περίπου 15 δις αν δεν κάνω λάθος, κρατικοποιούμε τις τράπεζες (που θα πέσουν έξω λόγω μηδενισμού της αξίας των ομολόγων) μετατρέποντας μέρος των καταθέσεων σε αναγκαστικά ομόλογα, και μετά κοιτάμε πως θα λειτουργούμε με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Είναι καλύτερο; Πολύ αμφιβάλλω...

Δυστυχώς αν είχαμε πολιτική ηγεσία που διαπραγματευόταν μόνο με την Ευρώπη και δεν αλληθώριζε και προς ΗΠΑ, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί πιό ήπια...

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ανώνυμε, γι΄ αυτό το λέω. Ακόμα κι αν, ως δια μαγείας εξαφανιζόταν το έλλειμμα και το χρέος, το πρόβλημα της Οικονομίας και ολονών μας θα παρέμενε. Δεν μπορεί αυτά τα ζητήματα να λύνονται σε ατμόσφαιρα εθνικής ενοχής σαν να φταίνε- που αρκετοί βεβαίως φταίνε- οι ράθυμοι και ακαμάτηδες Έλληνες και να παραγράφεται η ληστρική συμπεριφορά της εγχώριας οικονομικής τάξης που καταλήστεψε τους πόρους που αναλογούσαν σε όλους μας.
Δεν είμαι υπέρ της χρεοκοπίας. Αυτοί με τα μέτρα τους, πιστεύω οτι απλώς τη μεταθέτουνε επιδεινώνοντας τους όρους αποπληρωμής του χρέους. Έχουμε και άλλες λύσεις. Πάει πολύ να μας παρουσιάζουν το ΔΝΤ σαν μονόδρομο.
Δυστυχώς, το μόνο που κατάφερε η πολιτική ηγεσία μέσα απο τα διαδοχικά λάθη και τις διαψεύσεις της, ήταν να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών μας.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, δυστυχώς έχουμε να λύσουμε με μιάς προβλήματα δεκαετιών τα οποία τα κρύβαμε κάτω από το χαλί και κάναμε πως δεν τα βλέπουμε. Με αυτή την έννοια φταίμε όλοι, αλλά η ευθύνη προφανώς δεν μπορεί να είναι ισομερής. Σπατάλες εκατομμυρίων για ημέτερους, φοροδιαφυγή, δεν είναι πράγματα που αφορούν τους πάντες. Η μόνη λύση αυτή τη στιγμή είναι πως όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αλλά η αρχή πρέπει να γίνει από την πολιτική ηγεσία. Π.χ., συμβολικά πρέπει να δεχτούν μεγαλύτερη μείωση μισθού από τους υπόλοιπους. Επίσης αυτό το ρημάδι το πόθεν έσχες να ελεγχθεί κανονικά και όλοι να υποχρεούνται να το αναρτούν δημοσίως... Και πολλά άλλα, αλλά δυστυχώς δεν βλέπω προκοπή... Διαφωνώ κι εγώ με την παρουσίαση του ΔΝΤ σαν μονόδρομο, αλλά σε κάτι τέτοια θέλει πολιτική ηγεσία με ..., όχι αυτούς που έχουμε τώρα...

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Μην ξεχνάς οτι αυτούς "πού έχουμε τώρα" τους εκλέγουν οι πολίτες. Αυτό σηκώνει σεβασμό. Όποιος θέλει να τους αντικαστήσει ας βγει στο ξέφωτο να δούμε πόσο μετράει. Το Πόθεν έσχες είναι μια "δημοκρατική ψευδαίσθηση", απο την στιγμή που έπαψε να λειτουργεί η συλλογική μνήμη. Εγώ πάντως δεν μπορώ να ξεχάσω οτι ο Κων.Μητσοτάκης κατά δήλωσή του, μπήκε στην πολιτική με τα στρατιωτικά του ρούχα- γιατί δεν είχε άλλα- και σήμερα είναι ένας απο τους πλουσιότερους Έλληνες! Κατά τα λοιπά, πιστεύω οτι δεν είναι όλα τα κόμματα ίδια στη Βουλή και δεν είναι όλοι ίδιοι οι πολιτικοί. Το λέω αν θέλεις απο ιδιοτέλεια. Γιατί κι εμένα με ενοχλεί να με ταυτίζουν όταν έχω ΑΦΜ που ξεκινάει απο 00...