Μάλλον ήρθε η ώρα να μειωθούν οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΔΟΕΑΠ
*Περασμένη Τετάρτη, στον ΕΦΚΑ στην Ακαδημίας, με πολύ ζόρι, αλλά με πολύ μεγάλη κατανόηση από τον προϊστάμενο και τις υπαλλήλους, βγάζω με τη μια (σε μισή ώρα) τα δύο παιδιά μου από το Ταμείο της συζύγου για να τα επανεντάξω στην δική μου "προστασία". Παρεμπιπτόντως: "Ρε φίλε!- μου λέει ένας υπάλληλος. Πέστε του ΕΔΟΕΑΠ να γίνονται αυτά ηλεκτρονικά...Τους το΄ χουμε πει τόσες φορές". Και να χαθούνε θέσεις αργομισθίας; σκέφτομαι... Που θα βρούνε δουλειά μετά τόσα καλόπαιδα που δεν έχουνε μάθει ποτέ τι σημαίνει στη ζωή να κοπιάζεις...
*Πέμπτη βγαίνω κι εγώ επιτέλους με επίσημη βεβαίωση από το σύστημα του ΙΚΑ χαμηλά στην Καλλιθέα, μετά από 5 ώρες αναμονής (εντάχθηκα στο ΙΚΑ διότι ως εργαζόμενος σε site, στο reporter.gr συγκεκριμένα επί σχεδόν τριετία, μετά από τόσα χρόνια η γαμημένη μας ένωση δεν μας αναγνώριζε ως δημοσιογράφους- κι ας υπέγραφα εγώ τα κείμενά μου μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα που είναι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία...)
*Παρασκευή παγαίνω τα χαρτιά μου στον ΕΔΟΕΑΠ. Είναι τέσσερις παρά κάτι λεπτά. Ε, σκέφτομαι χρόνος επαρκής. Κι είμαστε μόνο δύο άτομα. Μπροστά μου ένας που τον ξέρω κι ούτε που θέλω να τον χαρακτηρίσω συνάδελφο. Ένας δούλος. Η ψώλα που τον εξυπηρετεί με βλέπει που περιμένω υπομονετικά. Και δεν λέει τίποτε. Και μόλις τελειώνει με τον γλύφτη, σηκώνεται και κλείνει τα φώτα. "Κλείσαμε" μου λέει με όσο γινόταν βαρειά ενόχληση "δεν μπορώ να ασχοληθώ μ΄ εσάς"! Και χάνεται -στραβωμένη κιόλας!-στα γραφειοκρατικά της βάθη...
Ευτυχώς, δίπλα, η συνάδελφός της Λένια Μπαλοπούλου και αξίζει να αναφέρω τ΄ όνομά της εργαζόταν ακόμα έστω για αυτά τα λίγα γαμημένα λεπτά με συνέπεια. Πήρε τα χαρτιά μου, και συμπλήρωσα την αίτηση επανένταξης στο Ταμείο. "Δευτέρα με Τρίτη τηλεφωνείστε μου να σας πω τα νέα" μου λέει ευγενικά. Ένοιωσα ξανά άνθρωπος.
*Έδωσα τράτο. Και πήρα Τρίτη. Και δεν είμαι ακόμα ξανά στο Ταμείο, όπως μου΄ πε γιατί "δεν είχε νέα ακόμα από τον έκτο"... Λοιπόν δεν είμαι ακόμα στο ξεσκισμένο Ταμείο... Γιατί δεν το΄ χει δέσει ακόμα το θέμα "ο Έκτος". Με αυτούς τους επαγγελματίες δημοσιογράφους πρέπει να είναι κανείς φιλύποπτος, βλέπεις. Διότι είναι κακότροποι. Άσε που άλλοι κάναν ακριβοπληρωμένες πλαστικές την ώρα που εμείς το συζητούσαμε για βαρειά καρκινοπαθείς. Αλλά,δεν μπορεί ένας γαμημένος δημοσιογράφος με όλα τα χαρτιά συμπληρωμένα να επανενταχθεί στο Ταμείο του...
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι απλό: οι τύποι αυτοί γαμιούνται! Τους κοιτάζεις στα μάτια- γιατί εγώ μονάχα αυτό έμαθα να κάνω στη ζωή μου- και δεν ξέρεις εκείνη την ώρα αν πρέπει να τους σκίσεις για την ανεπάρκεια και την σκατοψυχία τους ή, επειδή αυτοί οι άνθρωποι, είναι τόσο ψυχικά ασταθείς, ώστε και να τους πάρεις αγκαλιά επειδή τα΄ χουν τόσο πολύ χαμένα εκεί μέσα...
Υ.Γ: Θα είμαι από τους πρώτους που θα υπογράψουν ένα κείμενο για να μειωθεί δραστικά το διοικητικό προσωπικό. Κι όσοι μείνουν να είναι περισσότερο ευγενείς με εμάς τα σκυλιά του πολέμου από τους οποίους βγάζουνε παριστάνοντας ορισμένοι/ες τους καμπόσους, ένα ανάξιο μεροκάματο...
Υ.Γ: Δεν εισηγούμαι αγριότητες. Να πάρουνε την κανονική αποζημίωσή τους οι άνθρωποι που θα απολυθούνε από τον ΕΔΟΕΑΠ. Θα έχουνε μετά όλον τον χρόνο να βρούνε, όπως κι εμείς, μια θέση στην ιδιωτική αγορά.
*Περασμένη Τετάρτη, στον ΕΦΚΑ στην Ακαδημίας, με πολύ ζόρι, αλλά με πολύ μεγάλη κατανόηση από τον προϊστάμενο και τις υπαλλήλους, βγάζω με τη μια (σε μισή ώρα) τα δύο παιδιά μου από το Ταμείο της συζύγου για να τα επανεντάξω στην δική μου "προστασία". Παρεμπιπτόντως: "Ρε φίλε!- μου λέει ένας υπάλληλος. Πέστε του ΕΔΟΕΑΠ να γίνονται αυτά ηλεκτρονικά...Τους το΄ χουμε πει τόσες φορές". Και να χαθούνε θέσεις αργομισθίας; σκέφτομαι... Που θα βρούνε δουλειά μετά τόσα καλόπαιδα που δεν έχουνε μάθει ποτέ τι σημαίνει στη ζωή να κοπιάζεις...
*Πέμπτη βγαίνω κι εγώ επιτέλους με επίσημη βεβαίωση από το σύστημα του ΙΚΑ χαμηλά στην Καλλιθέα, μετά από 5 ώρες αναμονής (εντάχθηκα στο ΙΚΑ διότι ως εργαζόμενος σε site, στο reporter.gr συγκεκριμένα επί σχεδόν τριετία, μετά από τόσα χρόνια η γαμημένη μας ένωση δεν μας αναγνώριζε ως δημοσιογράφους- κι ας υπέγραφα εγώ τα κείμενά μου μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα που είναι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία...)
*Παρασκευή παγαίνω τα χαρτιά μου στον ΕΔΟΕΑΠ. Είναι τέσσερις παρά κάτι λεπτά. Ε, σκέφτομαι χρόνος επαρκής. Κι είμαστε μόνο δύο άτομα. Μπροστά μου ένας που τον ξέρω κι ούτε που θέλω να τον χαρακτηρίσω συνάδελφο. Ένας δούλος. Η ψώλα που τον εξυπηρετεί με βλέπει που περιμένω υπομονετικά. Και δεν λέει τίποτε. Και μόλις τελειώνει με τον γλύφτη, σηκώνεται και κλείνει τα φώτα. "Κλείσαμε" μου λέει με όσο γινόταν βαρειά ενόχληση "δεν μπορώ να ασχοληθώ μ΄ εσάς"! Και χάνεται -στραβωμένη κιόλας!-στα γραφειοκρατικά της βάθη...
Ευτυχώς, δίπλα, η συνάδελφός της Λένια Μπαλοπούλου και αξίζει να αναφέρω τ΄ όνομά της εργαζόταν ακόμα έστω για αυτά τα λίγα γαμημένα λεπτά με συνέπεια. Πήρε τα χαρτιά μου, και συμπλήρωσα την αίτηση επανένταξης στο Ταμείο. "Δευτέρα με Τρίτη τηλεφωνείστε μου να σας πω τα νέα" μου λέει ευγενικά. Ένοιωσα ξανά άνθρωπος.
*Έδωσα τράτο. Και πήρα Τρίτη. Και δεν είμαι ακόμα ξανά στο Ταμείο, όπως μου΄ πε γιατί "δεν είχε νέα ακόμα από τον έκτο"... Λοιπόν δεν είμαι ακόμα στο ξεσκισμένο Ταμείο... Γιατί δεν το΄ χει δέσει ακόμα το θέμα "ο Έκτος". Με αυτούς τους επαγγελματίες δημοσιογράφους πρέπει να είναι κανείς φιλύποπτος, βλέπεις. Διότι είναι κακότροποι. Άσε που άλλοι κάναν ακριβοπληρωμένες πλαστικές την ώρα που εμείς το συζητούσαμε για βαρειά καρκινοπαθείς. Αλλά,δεν μπορεί ένας γαμημένος δημοσιογράφος με όλα τα χαρτιά συμπληρωμένα να επανενταχθεί στο Ταμείο του...
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι απλό: οι τύποι αυτοί γαμιούνται! Τους κοιτάζεις στα μάτια- γιατί εγώ μονάχα αυτό έμαθα να κάνω στη ζωή μου- και δεν ξέρεις εκείνη την ώρα αν πρέπει να τους σκίσεις για την ανεπάρκεια και την σκατοψυχία τους ή, επειδή αυτοί οι άνθρωποι, είναι τόσο ψυχικά ασταθείς, ώστε και να τους πάρεις αγκαλιά επειδή τα΄ χουν τόσο πολύ χαμένα εκεί μέσα...
Υ.Γ: Θα είμαι από τους πρώτους που θα υπογράψουν ένα κείμενο για να μειωθεί δραστικά το διοικητικό προσωπικό. Κι όσοι μείνουν να είναι περισσότερο ευγενείς με εμάς τα σκυλιά του πολέμου από τους οποίους βγάζουνε παριστάνοντας ορισμένοι/ες τους καμπόσους, ένα ανάξιο μεροκάματο...
Υ.Γ: Δεν εισηγούμαι αγριότητες. Να πάρουνε την κανονική αποζημίωσή τους οι άνθρωποι που θα απολυθούνε από τον ΕΔΟΕΑΠ. Θα έχουνε μετά όλον τον χρόνο να βρούνε, όπως κι εμείς, μια θέση στην ιδιωτική αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου