Το περασμένο Σαββατοκύριακο είχα μπροστά μου χίλιες δυό επιλογές. Τελικά τα μούντζωσα όλα κι ανηφόρισα απο επαγγελματική διαστροφή αλλά και ειλικρινές ενδιαφέρον μέχρι το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ για να δω με τα μάτια μου, ίντα διάολο εργαλείο είναι πια ετούτο το κόμμα...
Το αποτέλεσμα ήταν προβλέψιμο...Οι περισσότεροι απο αυτούς τους ανθρώπους δεν ξέρουνε πια, που πατάνε και που βρίσκονται. Πως να μιλήσεις για τη φτώχεια και τις ανάγκες των πολιτών, απο το βάθος των πολυτελών Μερκεντέ που είχαν κατακλύσει τα πέριξ- δείγμα σαφές οτι για ορισμένους τουλάχιστον ο αγώνας δικαιώθηκε; Και πως θα ξανακοιταχτούνε στα μάτια όλοι αυτοί το πρωί της 12ης Νοεμβρίου, όταν έχουνε αλλάξει τόσο απαξιωτικά σχόλια μεταξύ τους; Πως να ξεχαστούνε αυτές οι λέξεις-μαχαιριές; Και τι είναι δηλαδή η οργανωμένη πολιτική; Μια ανελέητη αρένα όπου ανέχεσαι μετά βίας την παρουσία του άλλου και ετοιμάζεις φθονερά, ράμματα για την κρίσιμη στιγμή που θ΄ασχοληθείς με τη γούνα του; Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εκέί, ήταν αλλού. Αυτό που ήταν στην αίθουσα, το βρήκα σε ένα παληό βιβλίο, όταν αργά το βράδυ γύρισα σπίτι. Δώστε βάση:
"Εις το βαθύ παρελθόν
Όταν ο καθηγητής Ρικολακόπουλος επεσκέφθη το απότερον παρελθόν με τα μηχανήματα του χρόνου εύρηκεν εκεί πολλά μεγάλα-μεγάλα δένδρα ψηλόφυτα και τέτοιου είδους, και τον βροντόσαυρο με την κυρίαν βροντοσαύρου, τα βροντοσαυράκια και τις βροντοσαυρούλες. Υπήρχον επίσης μεγαλοσαυρέλια, τυρανοσαυρίτσες, πτεροδακτυλάκια, δεινοσαυρόπουλα και μερικά τιτανοθηριάκια. Λεφούσια πτερανοδοντούληδες, τρικερατοπάκια, ραμφορυγχόπουλα και ιανοδοντούληδες τρεχαλούσαν, μουγγάνιζαν, κουρνιάζανε, κολύμπαγαν και κυλιόντουσαν στις λάσπες και στις λίμνες. Ο καθηγητής Ρικολακόπουλος αισθανόταν σαν ένα τίποτα".
(Πάνου Κουτρουμπούση "Εν Αγκαλιά Ντε Κρισγιαούρτι¨Εκδόσεις Απόπειρα 1987)
2 σχόλια:
"Μια ανελέητη αρένα όπου ανέχεσαι μετά βίας την παρουσία του άλλου και ετοιμάζεις φθονερά, ράμματα για την κρίσιμη στιγμή που θ΄ασχοληθείς με τη γούνα του;
... επειδή ουσιαστικά δεν σε ενδιαφέρει να ράψεις γερά τη δική σου γούνα..
Στην μακρινή Ζουαζιλάνδη το κόμμα της αντιπολίτευσης καταποντίζεται στις εθνικές εκλογές. Ο αρχηγός-φύλαρχος πιστεύει ότι για το κακό φταίει, κατά κύριο λόγο, ο υποφύλαρχος και οι παρατρεχάμενοι του, που αντί να τρέχουν για το κόμμα, ετοίμαζαν πραξικόπημα για να τον φάνε. Βγαίνει, λοιπόν, και δηλώνει μετανιωμένος που δεν τους σούβλισε όταν έπρεπε.
Ο χοντρός, wanabe, φύλαρχος άρχισε να ουρλιάζει λέγοντας ότι τον κατηγορούν άδικα. Παρ' όλα αυτά έδειξε σαν μοναδικό υπαίτιο της ήττας τον φύλαρχο. Δήλωσε ότι πρέπει να τον βράσουν και φύσηξε την φωτιά που έχει, εδώ και καιρό, ανάψει κάτω απ' το καζάνι.
Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο πεδίο της μάχης. Ιππείς, στρατιώτες, τοξότες και σημαιοφόροι ούρλιαζαν, διψώντας για αίμα. Θα υπεράσπιζαν μέχρι τελικής πτώσεως τον ηγέτη τους και την άποψη τους για τα αίτια της ήττας. Το πολεμικό σάλπισμα έδωσε το έναυσμα και οι δυο στρατοί εφόρμησαν με μανία.
Την ίδια ώρα, μερικά μέτρα παρακάτω το συμβούλιο των σοφών, που είχε κρατήσει στάση ουδετερότητας, έστηνε μια σούβλα και ένα καζάνι. Όποιος και να χάσει, είπαν, εμείς θα φάμε...
Δημοσίευση σχολίου