Πολίτης του κόσμου

Προχθές στο λεωφορείο γνώρισα μια νεαρή έγκυο βουλγάρα. Η κοπέλα είχε τελειώσει τις σπουδές της στην πατρίδα της, είχε αρχίσει να μαθαίνει ελληνικά ήδη απο εκεί και ήρθε πριν από μερικά χρόνια στην Αθήνα για να δουλέψει. Ταυτόχρονα γράφτηκε στο ελληνικό πανεπιστήμιο και έμαθε ελληνικά επι πληρωμή και αναγνώρισε αυτό το πτυχίο.
Σε λίγες μέρες θα γεννήσει και όπως μου είπε πολλοί συμπατριώτες της που δουλεύουν εδώ της ασκούσαν κριτική γιατί δεν πάει να γεννήσει στην πατρίδα.
"Τι θα γίνει εδώ το παιδί σου" της έλεγαν. Γιατί δεν το γεννάς στη Σόφια να το αφήσεις στη μητέρα σου και να έρθεις στην Ελλάδα να δουλέψεις όσο χρειαστεί.
"Το παιδί μου" μου είπε η κοπέλα "θέλω να γίνει πολίτης του κόσμου. Θέλω να του δώσω ότι καλό έχει η δική μας κοινωνία και η δική σας και να γίνει άνθρωπος που θα ζήσει σε κόσμο χωρίς σύνορα".
Εντυπωσιάστηκα. Σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί θα είναι 22 χρονών το 2030 και αναρωτήθηκα πώς θα είναι ο κόσμος τότε.
"Διαβάζω πολύ" μου είπε η κοπέλα "και η μητέρα μου δεν καταλαβαίνει τι κάνω. Όμως εγώ έζησα σε μεταβατική εποχή και το παιδί μου θέλω να ζήσει καλύτερα και χωρίς περιορισμούς".
Κατέβηκε βιαστηκά στη στάση του Ευαγγελισμού για να συνεχίσει με το μετρό και με άφησε να σκέπτομαι πόσο ωφέλιμο θα ήταν για τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς να χρησιμοποιούσαν καμμιά φορά τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να πιάνουν κουβέντα με αγνώστους.