Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

"Ας πουλήσουμε μια φορά ακριβά το τομάρι μας"

Πόσες φορές έχουμε διαβάσει κομμάτια άλλων συναδέλφων σε εφημερίδες και έχουμε σκεφτεί "αχ, να το είχα γράψει εγώ". Βεβαίως ως βρωμοδημοσιογράφοι δεν το λέμε, το σκεφτόμαστε όμως. Ένα τέτοιο κομμάτι με τον τίτλο "Ας πουλήσουμε μια φορά ακριβά το τομάρι μας" στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας "Το Ποντίκι" με έκανε να νοιώσω ζήλια και θαυμασμό.
Δυστυχώς η εφημερίδα δημοσιεύει τα άρθρα ανυπόγραφα.
Διαβάστε το όμως, αξίζει. Για να σας προσελκύσω παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:
"...Κατάφεραν τελικά να μεταμορφώσουν έναν λαό που η μεταπολίτευση τον βρήκε γεμάτο όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο σε μια πλαδαρή μάζα καταναλωτών που πιστεύει ότι η Ευρώπη θα τον ταϊζει χωρίς αυτός να παράγει τίποτα και θα του φυλάει και τα σύνορα...".

8 σχόλια:

kukuzelis είπε...

Με πείσατε. Ωραίο το απόσπασμα, θα αγοράσω την εφημερίδα να διαβάσω το άρθρο. Δυο λόγια [;] βασισμένος στο σχήμα λόγου του τίτλου και μόνο: Άλλη αξία έχει το τομάρι μας στα 20, άλλη στα 50 κι άλλη στα 70. Και άλλη αξία έχει το τομάρι των παιδιών (των παιδιών των άλλων βεβαίως). Νομίζουμε ότι πουλάμε ακριβά (ή μήπως το πουλάμε φτηνά;) το τομάρι μας γύρω στα 20 (πόσο αξίζει η ελπίδα ενός διορισμού; μιας επιδότησης; μιας καριέρας;) και το αγοράζουμε στη φτήνια (ή μήπως ακριβά;) γύρω στα 50 (μερικοί τυχεροί ή τυχερές έχουν πάρει σύνταξη και στα 45, ξέρω και μία που την πήρε στα 35) ή (οι περισσότεροι) γύρω στα 70. Εν τω μεταξύ, χάρη σε μας, έχει πέσει (ή μήπως έχει αυξηθεί;) η τιμή του τομαριού των παιδιών (των παιδιών των άλλων πάντα). Έτσι η αγορά τομαριών διατηρείται ακμαία κι εμείς ευτυχείς. Διότι δεν μαθαίνουμε ποτέ με ακρίβεια αν έχουμε αγοράσει φτηνά για να πουλήσουμε ακριβά ή το αντίστροφο: Ευτυχία εγγυημένη δηλαδή.
*

Ανώνυμος είπε...

"...Κατάφεραν τελικά να μεταμορφώσουν έναν λαό...."

-Ως γνωστον ο λαός αυτός καθόλου δεν ηθελε να μεταμορφωθει σε καταναλωτη...
-και γιατι, αλλωστε, ειναι κακό αυτό? Ενας λαός που πεινασε αιωνες ολοκληρους, που η φτωχεια του ηταν πατρογονικο του γνώρισμα, που μπαρκαρε και δουλεψε στις εσχατιες της γης απο αυτραλία μεχι νοτια αφρικη και νοτια αμερικη , γιατι δεν επρεπε να γινει καταναλωτης?
-Εχω βαρεθει τις σταχανοβιτικες μπουρδες ανθρωπων που "θυμουνται" χαμενες αθωότητες, επαναστασεις που δεν υπήρξαν ουτε κατ ιδεαν οπως –θελουν να-τις φανταζονται(και μονο γιαυτους που τις βιωσαν ηταν φρικη), ιεροεξεταστικες κταγγελιες για αστικες παρεκκλισεις.

-και προφανως ο σντακτης δεν θα πηγαινει καθολου διακοπες (καταναλωτικο προτυπο ειναι αυτο των τελευταιων δεκαετιων), δεν θα εχει αυτοκινητο, θα ντυνεται με τα ρουχα της περασμενης δεκαετιας, και δεν θα πηγαινει στην ταβερνα απο ενοχες για τα παιδια της γης που πεινανε.

αντι-ρησιας

Ανώνυμος είπε...

βεβαια συνταυτιζομαι με το μισο της αναρτησης - "που πιστεύει ότι η Ευρώπη θα τον ταϊζει χωρίς αυτός να παράγει τίποτα και θα του φυλάει και τα σύνορα...".
-ωστόσο γιατι εξιδανικευουμε? αυτος δεν ηταν ο λαός που ειχε το μπαξισι εθνικο σπορ, που με το που αχνόφεγγε η ελευθερια του εμαθε στα ξενα δανεια, που ζητιανευε μια θεησ στο δημοσιο?

και επανερχομαι: ποιοι τον μεταμορφωσαν? αυτοι τους οποιους ψηφιζε. με το ζορι κατελαβαν την εξουσια? αυτος ο λαος δεν τους ανεδειξε επειδη ηταν κατ΄ εικονα και ομοιωση του?
αντι-ρησιας

Laskarina είπε...

Τώρα εγώ φταιω που σας μπέρδεψα δινοντας μόνο μια παράγραφο απο το εξαιρετικό -κατά τη γνωμη μου- κείμενο του συναδέλφου γιατί νόμιζα ότι έτσι θα σας κινήσω το ενδιαφέρον ή μήπως φταίτε εσεις αγαπητοί μου σχολιαστές που δεν είχατε την υπομονή να διαβάσετε το κειμενάκι (μικρό είναι) και σπεύσατε να έχετε αντιρρήσεις για τον τίτλο ή για μια αράδα;
Τόσο ανυπόμονοι γίναμε πια (και εδώ αναφέρομαι στον ανώνυμο αντιρρησία και όχι στον κ.Κουκουζέλη) που δεν αντέχουμε ούτε την απλή ανάγνωση μιας άποψης πριν τη σχολιάσουμε;

Ανώνυμος είπε...

συγνωμη Λασκαρινα.
δεν ειχα το ποντικι μαζι μου, δεν απαξιωσα την κριση σου, ουτε τον κειμενογραφο και το συγκεκριμενο κειμενο .
απλως θεωρησα, και μαλλον ετσι ειναι, οτι η συγεκεριμενη παραγραφος που παρεθεσες, είναι μια γενικής αποδοχής αντιληψη, που κυριαρχει, στους, αριστερων κυριως, κατευθυνσεων πολιτες.
σε αυτη την αντιληψη απαντησα και οχι στο συγκεριμενο κειμενο.

αντι-ρησιας

Ανώνυμος είπε...

ΥΓ: και βεβαια δε απαξιωνω την αριστερα.
απαξιωνω την -ευκολη- αντιληψη που εχει κυριαρχησει στην σημερινη αριστερα ολων των κατεθυνσεων.οτι για ολα φταινε ο αλλοι.(μεγαλο θεμα βεβαια που ξεκιναει απο τον καταναλωτισμο και καλυπτει ολες τις εκφανσεις της δημοσιας και της -στενα -πολιτικης ζωης
αντι-ρησιας

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Μας βαράν το ντέφι...Όταν ήμουνα μικρός γράφαμε εκθέσεις για την αξία της αποταμίευσης. Τώρα, εννοώ προτού ξεσπάσει η κρίση που μας βύθισε η Σοσιαλδημοκρατία, το θέμα στα σχολεία ήταν η αξία της κατανάλωσης. Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά δηλαδή...

dyosmaraki είπε...

Μα αλήθεια τι παράγουμε σήμερα??? Εκτός από τον τουρισμό και κάποιες υπηρεσίες, σε ποιόν άλλον τομέα είμαστε παραγωγικοί???

Και αν κάποτε μπήκαμε κάτω από την ομπρέλλα της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν για να μάθουμε πως να παράγουμε και όχι πως καταναλώνουμε....Αποδειχτήκαμε ανεπίδεκτοι μάθησης με τρανταχτό παράδειγμα την αγροτική παραγωγή που ενώ βασίστηκε στις επιδοτήσεις δεν εκσυγχρονίστηκε...

Προσωπικά δεν διαφωνώ με τη σκέψη να μας ενισχύσει η Ευρωπαϊκή Ενωση στη φύλαξη των συνόρων αφού τα δικά μας σύνορα αποτελούν και σύνορα της Ευρώπης.

Θα προτιμούσα όμως να μην μας τα δώσει με μορφή χρηματική αλλά με μορφή μέσων π.χ. σκάφη, άτομα, τρόφιμα για τους λαθρομετάναστες κλπ

Οχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά γιατί δεν έχω πειστεί πως οι εκάστοτε κυβερνώντες μας θα χρησιμοποιήσουν αυτούς τους κοινοτικούς πόρους εκεί που πρέπει (είναι και αυτές οι μαύρες τρύπες...)