Ασφαλ-ηστρικο

Οι φτωχοί στη χώρα, είναι όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι...
Πληκτικό θα πεις, αλλά αληθές.
Απο τότε που ο αείμνηστος Γεννηματάς μας παρότρυνε "δουλέψτε για να μεγαλώσει η πίτα και να την μοιράσουμε δίκαια" το τραίνο της Αλλαγής σταμάτησε σε πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς. Πουθενά δεν μπήκαμε εμείς. Κοιτάμε τώρα ενεοί κι αμήχανοι, άλλη μια κυβέρνηση-ΠΑΣΟΚ πάλι...- όπως κι η προηγούμενη της ΝΔ άλλωστε, να μας τρομοκρατεί δημοσιονομικά, οτι αν δεν σφίξουμε το ζωνάρι δεν τη βγάζουμε καθαρή! "Το 2015 δεν θα δίνουμε συντάξεις!" λέει η επίσημη κρατική ρητορεία για να μας φοβήσει τόσο, ώστε να συρθούμε σε νέες επαχθείς συνθηκολογήσεις. (σ.σ: παρεμπιπτόντως, συντάξεις δεν μοιράζει ένα κράτος αν συμβούν δύο τινά: πόλεμος ή πτώχευση...)
Όμως αν πάρουμε ως δεδομένο-και είναι!- οτι το κράτος φυλάει τα λεφτά μας για την ώρα της σύνταξης σε κάποιον κοινό κουμπαρά, δεν δικαιούμαστε άραγε να ρωτήσουμε τώρα "τι στο διάβολο γίνανε τα λεφτά μας ρε μάγκες;".
Αυτός είναι απαράβατος κανόνας έντιμων διμερών σχέσεων στο γαμημένο μας (σας) σύστημα. Οπότε, που είναι τα (κ)λεφτά μας οέο;
Και για να το προχωρήσουμε λίγο... Γιατί δεν έρχεται ο διαβόητος κοινωνικός διάλογος και στη μεριά των κερδών που έχουν οι μέτοχοι των Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα;
Λένε αρκετοί "κακώς δεν μετέχει η Αριστερά" σ΄ αυτήν τη ιστορία. Τι να πάει να κάνει; Να διαπραγματευτεί το πως θα βάλλουμε ξανά την κεφαλή μας στον πάγκο του χασάπη; Αλλού είναι το πρόβλημά της. Οτι, μαθημένη χρόνια στις αστικές θωπείες, έχει χάσει την όρεξη να επαναστατήσει με όσα γίνονται. Απ΄την αυτάρκεια του κομματικού μισθού, όλα εύκολα τα βλέπει. Μπουκωμένος γάτος που νιαουρίζει στην οξώπορτα χωρίς αρχίδια...