Συνηθισμένο μεσημέρι Παρασκευής…

Κλείνω την πόρτα να πεταχτώ στα γρήγορα για τσιγάρα μέχρι το Περίπτερο. Και, στην αναμονή του ασανσέρ, χωρίς να θέλω, ακούω την γειτόνισσα απέναντι να ρωτάει με ραγισμένη φωνή «Γιατί εσύ μ΄ αγάπησες ποτέ;».

Ώ ρε μάγκα μου σκέφτομαι. Ακόμα κι αν θέλεις να γλυτώσεις από τα δικά σου, γίνεσαι επίστρατος στην απόγνωση των άλλων…