Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Χαριλάου και Τρικούπη γωνία

"Είμαστε ΠΑΣΟΚ!" διακήρυξε στεντόρεια χθες ένας απο τους πρωταγωνιστές στη μάχη της διαδοχής του κόμματος. Μα, αυτό ακριβώς φοβόμαστε κι εμείς αγαπητέ...Αυτή την βεβαιότητα που δεν ξέρει πια τι της γίνεται και πως εννοεί το ΠΑΣΟΚ. Το... "όλον", των "πόλων", το "κόμμα", ή μήπως το "κίνημα"; Διευκρινίσατε παρακαλώ!..

Με την ευκαιρία, επειδή μου κάνανε μια στραβή, (σ.σ: Ξέβρετε τώρα... τις μικρές επαγγελματικές μας εκπτώσεις που οικοδομούν ανεπαισθήτως και διαβρωτικά τις μεγάλες συνομολογήσεις...)θέλω να αφιερώσω ένα αναχωρητικό...δύστυχο σε κάποια τσόφλια της πολιτικής που χαϊδεύουνε τώρα με χυδαία λατρεία τον Βενιζέλο, ενώ μέχρι χθες, τους θυμάμαι να τον στολίζουν με τα χειρότερα λόγια, περνώντας, ιδίως οι γυναίκες, σαν μαινάδες απο την αίθουσα και το περιστύλιο...
"Καλιά μου που σαλπάρησα κι έγινα καπετάνος/
Παρά να μείνω στη στεριά, ένας παληορουφιάνος"...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ας ψηφίσουμε λοιπόν αγαπητέ Γιώργο εμείς που γνωρίζουμε και πρόσωπα και καταστάσεις...

Ροδούλα

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Δεν με αρέσει να μιλάω σαν πολιτικός, τουτέστιν με παραπομπές. Θέλω όμως να ξαναπώ, οτι η εκλογή στο ΠΑΣΟΚ μας αφορά όλους, έστω απο περιέργεια, για να δούμε τελικά, αν η πολιτική έχει ακόμα την ζωτική δυνατότητα να υψώνει μερικά αποτελεσματικά αναχώματα στις άπληστες και αναιδείς δυνάμεις της "ελεύθερης" αγοράς. Έκανα χίλια τόσα χιλιόμετρα πριν απο λίγες ημέρες για να πάω μέχρι την Καστοριά μετά απο ξενύχτι σε ένα μπαρ με κορίτσια να ψηφίσω πρώτος και να΄μαι πίσω απόγευμα για δουλειά. Το...κορυφαίο καθήκον μου νοιώθω οτι το άσκησα εξαντλητικά και ποικιλοτρόπως, έστω κατηγορηθώ ως περιστασιακός πολίτης.
Απο κει και πέρα για τα στενά κομματικά του ΠΑΣΟΚ νομίζω, δεν μου πέφτει λόγος. Σε ξένες χαρές δεν πηγαίνεις ποτέ χωρίς πρόσκληση. Θέμα αρχής...

Γιωργος Μανουσακης είπε...

Καλά και άφησες τα κορίτσια για τον Πετσάλνικο;

Ντροπή!