Μου τηλεφώνησε ένας φίλος στεναχωρημένος. Με μια γυναίκα ήταν σε κάποιο ξενοδοχείο, ώσπου εκεί που παίζανε γυρίζει εκείνη αίφνης τον λαιμό σαν διπλωμένος μίσχος και του λέει νωχελικά "όχι άλλο, φτάνει". Ε, τι να κάνουμε του λέω κι εγώ. Άλλοι επιστρέφουν στο σώμα τους, κι άλλοι γυρίζουν στη λάσπη...
3 σχόλια:
Παιδεύτηκα κάμποσο. Αλλά γιατί όχι τέτοια σχόλια στη σελίδα μας; Αλλού αν τα΄ βαζα θα΄ νοιωθα ξένος...
Σωστά. Αν ήσουν στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, το προεδρείο θα σε ανακαλούσε στην τάξη με το επιχείρημα: "κ.συνάδελφε, είστε εκτός θέματος". Εσύ όμως δεν είσαι βουλευτής. Και το blog μας δεν έχει αυστηρούς κανόνες. Και δεν υπάρχει ημερήσια διάταξη. Και είσαι μέσα στο πνεύμα και το γράμμα της έννοιας "βήμα διαλόγου και πληροφόρησης κοινοβουλευτικών συντακτών". Και σχεδόν το blog σου ανήκει σχεδόν αφού κυρίως εσύ γράφεις σ' αυτό καθημερινά. Τέλος- το σπουδαιότερο- σ' αγαπάμε, είσαι φίλος μας και κάνε ότι σου καπνίσει. Εμείς και πάλι φίλοι σου θα είμαστε!
Σ΄ ευχαριστώ Λασκαρίνα! Η μητρική σχεδόν γενναιοδωρία σου μ΄ έσωσε απ΄ τη ντροπή.
Ε, όχι όμως και δικό μου το μπλόγκ...
Δημοσίευση σχολίου