Ηθοποιοί και σκηνοθέτες

Θεωρητικά το κράτος δεν θέτει εμπόδια στον υγιή ανταγωνισμό αλλά αρκείται στο ρόλο του να θέτει τους κανόνες και να ελέγχει αν τηρούνται καθώς επίσης να λαμβάνει αποφάσεις προστασίας των κοινωνικών αγαθών που είναι αναγκαία για τους πολίτες αλλά από μόνο του το κεφάλαιο δεν θα ήταν πρόθυμο να τα προσφέρει αφού δεν του αποδίδουν κέρδος.
Αυτά θεωρητικά.
Διότι στην εξέλιξη αυτού του μοντέλου η διεθνής κίνηση του κεφαλαίου οδήγησε τα εθνικά κράτη να αδυνατούν- ή πολλές φορές να μην επιθυμούν- να ανταποκριθούν στους δύο αυτούς ρόλους τους.

Σε κάποιες χώρες η σχέση υψηλών κρατικών αξιωματούχων με επιχειρήσεις και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα ομολογείται δημόσια (τυπικό παράδειγμα η κυβέρνηση Μπους) ενώ σε άλλες θεωρείται μεμπτό αλλά γίνεται εν κρυπτώ και τότε το ίδιο το κράτος νοθεύει τον ανταγωνισμό και κυρίως δεν εκπληρώνει τον άλλα σημαντικό ρόλο του που είναι να προστατεύει τα κοινωνικά αγαθά του πολίτη (ασφάλεια, υγεία, μεταφορές κ.λ.π,).

Τα τελευταία χρόνια η αντίθεση πολιτικής - οικονομίας έχει γίνει ορατή καθώς η δεύτερη κινδυνεύει να καταπιεί την πρώτη αλλά ταυτόχρονα όσο το δικαίωμα ψήφου είναι καθολικό οι πολιτικοί ξέρουν ότι πρέπει να γίνονται αποδεκτοί και από το μεγάλο αριθμό πολιτών που δεν ευημερούν.
Το τελευταίο επεισόδιο αγωγής Βγενόπουλου εναντίον Τσίπρα είναι χαρακτηριστικό αλλά όχι παράξενο.
Έρχεται να μας δηλώσει χωρίς περιστροφές ποιός κάνει ουσιαστικά κουμάντο και ποιοί αφήνονται να δείχνουν ότι δήθεν κάνουν κουμάντο όσο τους επιτρέπουν και όσο δεν ενοχλούν τους οικονομικά ισχυρούς στον πρωταγωνιστικό τους ρόλο.
Ας μην μας ξεγελά το γεγονός ότι στις παρούσες συνθήκες ουσιαστικά ευνοείται ο Τσίπρας και η συγκεκριμένη συνιστώσα της αριστεράς που αυτό τον καιρό έχει πάρει τα πάνω της.
Ο κ. Βγενόπουλος και ο κάθε ισχυρός επιχειρηματίας (αν μάλιστα δεν κλείνει δουλειές αποκλειστικά με το δημόσιο και επομένως δεν έχει τέτοιες δουλείες έναντι των κυβερνώντων ακόμη καλύτερα για τον ίδιο) στέλνει μηνύματα στους πολιτικούς και την πολιτική. Γι' αυτό τάχθηκαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις με το μέρος του Τσίπρα, ο οποίος ως άκαυτο χαρτί ακόμα αφού δεν έχει πάρει μέρος σε κυβέρνηση δεν έχει και αμαρτίες να βγουν στη φόρα.
Το πράγμα όμως δεν σταματάει εδώ. Ο Τσίπρας επιλέχθηκε σοφά ως πρώτος στόχος. Ας μην το αναλύσουμε εδώ. Οι επόμενες κινήσεις ποιές θα είναι;
Διότι δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με νταβατζήδες, δηλαδή λαϊκούς τύπους που προστατεύουν κορίτσια αλλά με διαρκώς αυξανόμενο πολυεθνικό κεφάλαιο και συμφέροντα που υπερκαλύπτουν τις εθνικές κυβερνήσεις.
Μήπως οι πολιτικοί να μας πουν με ειλικρίνεια ότι βρίσκονται στη σκηνή ενώ ο σκηνοθέτης είναι πίσω απο την γκουίντα να τελειώνουμε;