Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Τίποτε δεν είναι σαν τον ΠΑΟΚ!

Την περασμένη Κυριακή συμφιλιώθηκα ξανά με τη Σαλονίκη. Περνούσαμε έξω απο το Λουτρό όταν άκουσα, χωρίς να το περιμένω, τον οχτάχρονο γυιό μου να λέει "μπαμπά, όσοι ζούνε εδώ μπορεί και να είναι συνηθισμένοι, αλλά, για μας που είμαστε απο αλλού, η Θεσσαλονίκη είναι πολύ ωραία πόλη!". Ο Ηλίας μου, σκέφτηκα, έχει τον τρόπο του...
Φτάσαμε με το τραίνο μεσημεράκι, γύρω στις 12, λύνοντας σταυρόλεξα και κινώντας με τα πόδια, απο τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, διαβήκαμε το έρημο Βαρδάρι και περνώντας ξυστά απο τη Μοδιάνο, πιάσαμε στο καπάκι Αριστέλους για να βγούμε μετά κατηφόρα στη λεωφόρο Νίκης. Διαδρομή επιτηδευμένη. Και σαν νάμασταν-και είμασταν!- χαρούμενοι ξένοι, ανάμεσα σε δικούς.
Σταθήκαμε μαγεμένοι στη λιακάδα, σ΄ένα μαγαζί στη λεωφόρο Νίκης. Έβγαλε αυτός το ταπεράκι του με τα γεμιστά της μάνας του να φάει, η τελευταία της εξουσία, κι εγώ παράγειλα κεφτέδες.
Γυρίσαμε στα πέριξ αδιαμαρτύρητα.
Κι εκεί γύρω στις πεντε ανηφορίσαμε για την Τούμπα!..
Όποιος δεν είναι ΠΑΟΚ δεν καταλαβαίνει...Η Τούμπα ήταν-και είναι!- άλλο σκηνικό! Σαν να άνοιξε ξαφνικά μια αυλαία και μπήκαμε απροσδόκητα στο προσκήνιο, σ΄ έναν τόπο οικείο και μαγικό, γεμάτο αποδοχή κι αβερτοσύνη. Τα (ξανα)έβλεπα μέσα απο τα έκθαμβα μάτια του...
Καμία επιτήδευση, καμιά ανάγκη για επινοήσεις και συγκατάβαση. Πανυγήρι! Πρίγκηπες και νεράϊδες ντυμένοι στα μαύρα στις ταβέρνες, τα γυράδικα και τις καφετέριες, γουστάρανε περιμένοντας την ώρα έναρξης του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ήταν η πρόφαση, Οι αδερφάρες του ΟΣΦΠ και η αγορασμένη τους ιστορία όπως και ολόκληρου του γαμημένου ΠΟΚ ήταν το λιγότερο που τους απασχολούσε! (σ.σ: παρεπιμπόντως, είδα στο ημίχρονο, αυτήν την τσατσά και παραγωγό οπαδικού μίσους τον Σάββα Θεοδωρίδη που τόσο καμώνεται στου Καραϊσκάκη τον νταή, να τον προστατεύει-ΕΝΤΡΟΜΟ και ΚΑΤΩΧΡΟ- η ασφάλεια του ΠΑΟΚ σαν τις γριές που τις αλλάζουν καθετήρα στα νοσοκομεία...).
Οι μπάτσοι βεβαίως, υπακούοντας στις επιταγές του Κόκκαλη και των θλιβερών του κολαούζων που ζήτησαν να κατέβει στο γήπεδο ο στρατός, πνίξανε τη Τούμπα στα δακρυγόνα!
Πειθήνια όργανα αυτού του γελοίου και ασυνάρτητου κράτους των "εθνικών προμηθευτών", έπεσαν απάνω σε ο,τι κινείται και αντιμετώπισαν τους Τουμπιώτες, όπως τον IRA οι λούγκρες οι Εγγλέζοι!
Άνθρωποι που καθόντουσαν και πίνανε κρασί φιλειρηνικά στις γύρω ταβέρνες και ζευγαράκια ή παρέες στις γειτονικές καφετέριες γινήκανε θύματα μιας βλακώδους επιχείρησης καταστολής (σ.σ: σαν να θέλανε προκλητικά να μας πούνε μπροστά στα μούτρα μας ποιος είναι το κράτος...) απο γαμημένα ένστολα κωλόπαιδα που μπουκάριζαν μέσα με άνωθες διαταγές και ρίχνανε δακρυγόνα στο ψαχνό!
"Μπαμπά, θέλω να πάμε σπίτι" μου ζήτησε φοβισμένος ο γιός μου, μισή ώρα περίπου προτού αρχίσει το παιχνίδι, όταν δεν μπορούσε πλέον να σταθεί κανείς πουθενά! Ένοιωσα απόγνωση! Δεν είχα κάπου να τον πάω ...Κι αν δεν τον είχα μαζί μου θα΄ παιρνα κεφάλια!..
Έξω, στον ανοιχτό χώρο του γηπέδου, μιλάμε!, δεν μπορούσες να σταθείς! Στις απάνω αίθουσες των VIP΄S όπου κατέφυγα τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. "Στο διάολο όλοι!¨είπα κάποια στιγμή και πήρα τον Ηλία να φύγουμε απο το τρελοκομείο. "Είναι χειρότερα κάτω!" μου είπαν κλαίγοντας απο τα χημικά, τα φιλότιμα παιδιά της Ασφάλειας του ΠΑΟΚ. Οι μπάτσοι είχανε κάνει τη Τούμπα κόλαση!!!
"Έγινε λελογισμένη χρήση χημικών" είπε χθες στην πούστικη ανακοίνωσή της η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης!
Τους γαμείς τώρα αυτούς για όχι...
Επιμύθιο: Γυρνάμε με τον Ηλία με την κλινάμαξα "505" Αθήνα. Τον βοηθάω να βάλλει παπούτσια και μπουφάν κι αφού πιάνει επαφή με την πραγματικότητα μου λέει εκεί γύρω στις εφτά παρά τέταρτο το πρωϊ "ρε μπαμπά, τι ωραία περάσαμε στη Σαλονίκη!.."
Οχτώ χρονών παιδί και μπήκε στο νόημα...
Αθήνα γαμημένη. Ποιός σε γαμεί και ποιός σε πληρώνει...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΟΚ, μια ζωή θα είμαστε ρε Γιώργαρε!!!!
Παντελής

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΟΚ ή Μπάοκ ή ότι άλλο θέλεται, μπορείτε να είστε. Κρετίνοι, μπορείτε παρακαλώ να μην είστε;

Ένας πιο βόρειος.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ανώνυμε(η) το "-ται", γράφεται με έψιλον...

Laskarina είπε...

Απο ομάδες,γήπεδα,μάτς και αυτή τη συνενοχή των αρσενικών σ' αυτά τα συνωμοτικά παιχνίδια, που δεν είναι μόνο παιχνίδια έχω μαύρα μεσάνυχτα. Πάντα όμως το ζήλευα χωρίς να το καταλαβαίνω. Ακόμα περισσότερο ζήλευα πάντα τον απρόσιτο κόσμο ανάμεσα σε πατέρα και γυιό, που εμείς οι γυναίκες είμαστε στην απ΄έξω και μόνο ως γκόμενες μπορεί να αναφερθούμε ή ως μητέρες που είμαστε αποκλεισμένες. Κάτι σαν το Αγιο Όρος. Τα δακρυγόνα όμως τα καταλαβαίνω. Και την Ελλάδα που δεν είναι μόνο η Αθήνα την οσμίζομαι παρά το γεγονός ότι είμαι αθηναία. Μου θυμίζει την παλιά μου γειτονιά την Κοκκινιά, που είχε δικούς της κανόνες, δική της μπέσα και αρχές και πολύ γλύκα.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο. Συγνώμη, λάθος.

Θα συμφωνήσεις όμως ότι οι «κρετίνοι» γράφονται πάντα με τον ίδιο τρόπο.

«Ο» άγνωστος
(Κι αν διάβαζες πιο σωστά, θα το είχες καταλάβει).

Υ.Γ. Μου αρέσει που συμφωνώ σε άλλα μαζί σου και τα «χαλάμε» εδώ.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Λασκαρίνα!..Πόσο τα νοστιμίζεις τα πράγματα έμορφη Σμυρνιά!!! Καμμιά δεν έχει τους τρόπους σου καλή μας!
-----------------------------------
Νερό κι αλάτι ρε Ανώνυμε. Μίλησα όμως, μόνο για τα δακρυγόνα που φάγαμε σε υπερβολική δόση και μας χαλάσανε τη διάθεση...Το΄χεις δει ποτέ αυτό να συμβαίνει στον Πειραιά ή αλλού; Χαλάς έναν τόπο για ένα παιχνίδι; Αν δεν είχα μαζί τον γιό μου, ξαναλέω οτι θα έβγαινα έξω απο το γήπεδο να πάρω κεφάλια! Η αηδιαστική αντίληψη των ψευτοπαραγόντων του ΟΣΦΠ-όχι απαραίτητα ο κόσμος του, αν και πολλοί απο αυτούς τους χαϊδοκώληδες γουστάρουνε που παίρνουν αγορασμένα πρωταθλήματα!-πλέον παράγει μίσος! Ε, αυτό θα γυρίσει πίσω...

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

Καλοδεχούμενα και τα ανώνυμα σχόλια, αν και δυσκολεύουν την επικοινωνία. Έστω κι έτσι λοιπόν, νομίζω ότι οι γενικεύσεις είναι "άτιμο πράγμα". Κρετίνους, "επιστήμονες" κοκ βρίσκουμε παντού αλλά δεν είναι όλοι οι οπαδοί της όποιας χ ομάδας τέτοιοι. Χάνουμε έτσι και την ουσία, που είναι όχι μόνο να μην μπορείς να πάρεις το παιδί σου στο γήπεδο, αλλά να μη βλέπεις καν μπάλα..
Καλημέρα.