Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Η απλή αριθμητική των τηλεφωνικών υπερβάσεων των βουλευτών μας.

Θέμα από τη ρύθμιση χρέους των «300» προς τις εταιρείες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, ύψους περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ, προέκυψε τις τελευταίες ημέρες. Ο πρόεδρος της Βουλής, ακολουθώντας την πρακτική των προκατόχων του, αποφάσισε την πληρωμή του χρέους από υπερβάσεις της βουλευτικής ατέλειας.

Σημειώνεται ότι οι βουλευτές δικαιούνται να καταναλώνουν «μονάδες» αξίας 13.500 ευρώ ετησίως για σταθερά τηλέφωνα και 3.000 ευρώ για κινητά. Η ανάληψη των χρεών των βουλευτών από τη Βουλή δεν αποτελεί απλώς μια εξυπηρέτηση προς τους βουλευτές. Εκτιμώ πως αποτελεί προσπάθεια προστασίας του κοινοβουλίου από διαμαρτυρίες των εταιρειών τηλεφωνίας, όπως αυτή του προέδρου του ΟΤΕ Π. Βουρλούμη σε συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής το 2005, που κατηγορούσε τη Βουλή για μη πληρωμή των οφειλομένων προς τον οργανισμό.

Ας λογαριάσουμε όμως τα ποσά που δικαιούνται οι βουλευτές για την τηλεφωνική επικοινωνία τους. Κάθε χρόνο, η Βουλή έχει αναλάβει να πληρώνει 4.950.000 ευρώ (300 βουλευτές επί 16.500 ευρώ ετησίως (13.500+3.000). Η ρύθμιση Σιούφα για την αποπληρωμή του χρέους από υπερβάσεις ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ αφορά στο διάστημα 1 Ιανουαρίου 2006 έως 16 Σεπτεμβρίου 2007. Δηλαδή 20,5 μήνες*. Επιμεριζόμενο αυτό το ποσό στο δωδεκάμηνο βγαίνει περίπου 585.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η υπέρβαση αγγίζει το 11,8%!

Είναι σημαντική για να γίνεται θέμα; Χρηματικά όχι. Ηθικά ναι, καθώς μη πληρωμή λογαριασμών από απλούς πολίτες σημαίνει κυρώσεις από τις εταιρείες (κόψιμο γραμμής, τόκοι για καθυστέρηση εξόφλησης κλπ). Πολιτικά; Επίσης. Οι βουλευτές εμφανίζονται (όλοι) να μην πληρώνουν τις υπερβάσεις, την ώρα που ο λογαριασμός πηγαίνει στη Βουλή. Κι ενώ το οικονομικό κόστος αναλαμβάνει η Βουλή (δηλαδή οι φορολογούμενοι) το κόστος της κοινωνικής απαξίωσης αναλαμβάνουν και οι βουλευτές που δεν υπερβαίνουν τα «πλαφόν», αλλά και οι βουλευτές που, ενδεχομένως, πληρώνουν από την τσέπη τους τα επιπλέον (αν και δεν έχουμε σχετική ενημέρωση).

Ηθικόν συμπέρασμα; Ουδένα, απλώς μια φρούδα ελπίδα ότι ανάλογη κατανόηση θα δείχνει το γκουβέρνο και για τους απλούς πολίτες όταν καταναλώνουν περισσότερα από όσα αντέχει το βαλάντιό τους..

ΥΓ Δεν έχουν όλοι οι βουλευτές τις ίδιες ανάγκες. Ο βουλευτής της μονοεδρικής Λευκάδας, με πληθυσμό 22.500 κατοίκους έχει άλλες τηλεφωνικές ανάγκες από το βουλευτή της εξαεδρικής Ηλείας με πληθυσμό 193.000 κατοίκους, και άλλες οι βουλευτές τεραστίων περιφερειών όπως η Β’ Αθηνών.

*Κακώς, αλλά προσμετρώ και την προεκλογική περίοδο κατά την οποία η Βουλή είναι κλειστή.

2 σχόλια:

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Γράφω γιατί δεν αξίζει η ρεαλιστική σου προσέγγιση να πάει ασχολίαστη. Ασφαλώς η (αστική-κοινοβουλευτική)δημοκρατία έχει το κόστος της. Το συνομολόγησαν άλλωστε αυτό και οι πρόγονοί μας στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια.
Υπάρχουν όμως όρια (ρε)!
Και πολλές φορές αρκετοί εθνικοί αντιπρόσωποι τα ξεπερνούν, αδιαφορώντας αν η βροχή πέφτει στην κεφαλή δικαίων και αδίκων.
Γιατί να χαλάμε όμως τις καρδιές μας; Αφού, μεταξύ μας, ανάμεσα σ΄έναν καπάτσο και σε κάποιον αφόρητα ηθικό, ξέρουμε στο τέλος ποιον θα ψηφίσουμε...

Ανώνυμος είπε...

εγώ πάντως θα ψήφιζα τον "αφόρητα ηθικό"...