Πρότυπα για νέους!

Αν πούμε ότι το σημερινό πρωτοσέλιδο του Ελεύθερου Τύπου με τίτλο "οι 17άρηδες προτιμούν το δημόσιο"μας άφησε κατάπληκτους θα είμαστε υποκριτές. Το γνωρίζαμε
Ηταν φυσιολογικό ότι θα φθάναμε να γίνουμε μια χώρα με νέους που έχουν στόχο και φιλοδοξία ζωής να διοριστούν στο δημόσιο. Η φοβική αντιμετώπιση της ζωής και η συντηρητική στροφή που θυμίζουν τη σατυρική ρήση "ολοταχώς...πίσω" δεν μπορεί παρά να έχει κυρίως κοινωνικά και λιγότερο οικονομικά αίτια.
Είναι βιαστική και επιδερμική η ερμηνεία ότι η οικονομική ανασφάλεια ωθεί τους νέους στη σιγουράντζα του δημοσίου και στη νοοτροπία του κάθομαι και παίρνω λίγα αλλά μόνιμα.
Ωφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ο κώδικας αξιών μας είναι αυτός που έχει πάρει την κάτω βόλτα, η κακομάθεια και η εγωκεντρική απαίτηση, ο χυδαίος καταναλωτισμός και η απίστευτη τεμπελιά που έχουν συνεπάρει τη γενιά που βρίσκεται σήμερα σε ώριμη ηλικία και σ' αυτό που λέμε "στα πράγματα".
Σε μια χώρα που ο πολίτης τα ζητάει όλα απο το κράτος και το κατηγορεί συνεχώς και εκείνο με τη σειρά του τον κλέβει πώς οι νέοι θα έχουν καλύτερη νοοτροπία;
Με πατεράδες που έχουν αναγάγει τη λαμογιά σε εθνική αξία και μέσα σε μια κοινωνία που σφίζει απο υποκρισία και βόλεμα γιατί να θέλουμε να βγάλουμε καλύτερους γόνους;