Να αυξηθεί στα 67 χρόνια το ηλικιακό όριο εργασίας (ξανα) ζήτησε χθες ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων και επικεφαλής σήμερα της Επιτροπής Σοφών, Ν. Αναλυτής. Διαφορετικά, όπως προειδοποίησε, το σύστημα οσονούπω καταρρέει και θα μας συμβούν γενικώς διάφορα δυσάρεστα πράγματα, όπως π.χ να πάθουμε λάστιχο, ή να κολλήσει ο δονητής της γειτόνισσας και να την τρέχουμε στους μαστόρους...
Προφανώς ο κ. Αναλυτής προϊόντος του βίου, χάνει τα αντανακλαστικά του. Διότι ακόμα και οι Ναζί, ήταν κομψότεροι, όταν έγραφαν έξω απο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης "Arbeit Macht Frei" (σ.σ: Η Εργασία απελευθερώνει)... Τι να πρωτοπεί αλήθεια κανείς; Οτι ο πρόεδρος των Σοφών επιστρατεύει και πάλι έναν απωθητικό και απροκάλυπτο κυνισμό που προδίδει τις παραδόσεις του κοινωνικού Δαρβινισμού με τις οποίες γαλουχούνται στην τάξη του εξ απαλών ονύχων; Την βαθειά του περιφρόνηση στον κόσμο της εργασίας που τον σαρώνει ο ανελέητος άνεμος της "ελεύθερης αγοράς"; Η μήπως το γεγονός οτι επέλεξε, υποτιμώντας απερίσκεπτα τον εαυτό του να λειτουργήσει σαν εμβρυουλκός ενός απειλητικού σχεδίου που πλανάται σαν δαμόκλειος σπάθη κάθε τόσο για να τρομάζει το "κοπάδι" και να επέμβει στη συνέχεια...σωτήρια η κυβέρνηση υποσχόμενη καλύτερες συνθήκες σφαγής; Ο κ. Αναλυτής, φορέας μιας ιδιαίτερης άποψης για την κοινωνική αλληλεγγύη, υποστηρίζει οτι το βάρος για την λύση του Ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας, πρέπει να σηκώσουν όσοι βρίσκονται σήμερα κάτω απο 35 χρονών και δεν έχουν δημιουργήσει ακόμα κοινωνικές και εργασιακές σταθερές. Ακόμα όμως κι αν αποδεχθούμε οτι η λύση στο πρόβλημα θα ήταν η αύξηση των ορίων ηλικίας και η περαιτέρω μείωση των συντάξεων και των ασφαλιστικών εισφορών, όπως επιδιώκουν οι επιχειρήσεις, το πράγμα δεν είναι απλό. Σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, για να λυθεί το πρόβλημα δι΄ αυτής της μεθόδου, το όριο ηλικίας θα πρέπει να αυξηθεί στα 82 χρόνια, οπότε είναι βέβαιο οτι οι επόμενες γεννιές, θα΄ ρχονται στη ζωή χρεωμένες με επιπλέον εργασιακό βίο. Η αύξηση κατά δύο χρόνια, το πολύ- πολύ να μεταθέσει το έτος κρίσης του Συστήματος, κατά 6 μήνες, υποστηρίζουν οι ειδικοί επιστήμονες-αναλογιστές του ΙΝΕ.
Δεν είναι περίεργο πάντως που ο κ. Αναλυτής, όπως συνεπώς και διαχρονικά υποστηρίζουν όλοι οι ομόλογοί του σπεύδει και αυτός να υποβαθμίσει τον παράγοντα "εργασία". Σ΄έναν κόσμο όπου το μόνο που θέλουν οι επιχειρήσεις να μας πείσουν οτι αξίζει είναι το κέρδος και τα μερίσματα των μετόχων, η λησμονημένη και λοιδωρημένη αξία της μιας και μόνης δουλειάς που θα εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες ζωής και αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου δεν είναι παρά ασήμαντοι αστερίσκοι...
Καταντά ωστόσο, άκρως ενοχλητικό, το γεγονός οτι ο κ. Αναλυτής επιδεικνύοντας επιμελώς βραχεία μνήμη, ξεχνά οτι το ΙΚΑ χρηματοδότησε με θαλασσοδάνεια την παρασιτική τάξη των βιομηχάνων της χώρας, που επιπλέον κερδίζει ιλιγγιώδη ποσά απο την εισφοροδιαφυγή, για να γεμίζουν τα Ελβετικά σαλέ με μερικές εκατοντάδες χυδαίους και αναιδείς "φελλούς" κάθε χρονιάρες μέρες. Και είναι εξίσου προκλητικές και όλες οι κυβερνήσεις απο την Μεταπολίτευση κι εντεύθεν, που, ενω άσκησαν κοινωνική πολιτική για να εξυπηρετούν την κομματική τους πελατεία στις πλάτες του έρημου ΙΚΑ, καταληστεύοντας την περιουσία του, πετάνε τώρα με άνεση το μπαλάκι στην κοινωνία υψώνοντας απειλητικά τον δείκτη της κατάρρευσης. Πρόκειται φυσικά για έναν ακόμα αγαπημένο μύθο των (νεο) φιλελεύθερων. Διότι για να καταρρεύσει το Ασφαλιστικό Σύστημα μιας χώρας, θα πρέπει προηγουμένως να έχει κηρύξει πτώχευση! Υπάρχει τελικά πρόβλημα; Χωρίς συζήτηση τεράστιο. Αλλά η εγχώρια πολιτική τάξη, έχει πολύ τρυφερή ιδιοσυγκρασία για να παίξει μπάλλα σε τέτοιες καυτές έδρες! Και αντί να βρει τρόπους ώστε να εκλογικεύσει την κατάσταση και να "ξαναμαζευτεί" το διαγουμισμένο αποθεματικό, σπάει στην απόγνωσή της και τον κουμπαρά ρευστοποιώντας ομόλογα του ΙΚΑ και οδηγώντας στην αβέβαιη Σοφοκλέους και νέα αποθεματικά των ταμείων! Θυμίζουμε οτι φέτος για πρώτη φορά το συστηματικά υποχρηματοδοτούμενο ΙΚΑ στο οποίο η κυβέρνηση ατιμάζοντας την υπογραφή της δεν πληρώνει ούτε την θεσμοθετημένη υποχρέωσή της, θα εμφανίσει έλλειμμα. Και αν ο άτυχος διοικητής του ΙΚΑ Γ. Βαρθολομαίος δεν έχανε τη ζωή του, θα είχε ίσως να πει ενδιαφέροντα πράγματα και να δώσει πολλές εξηγήσεις για τους αδιαφανείς διαγωνισμούς, για την πολιτική του φαρμάκου, όπου το Δημόσιο αν και είναι ολιγοψώνιο όχι μόνο δεν διεκδικεί εκπτώσεις απο τους φαρμακοβιομηχάνους, αλλά σπεύδει να ικανοποιήσει πρόθυμα κάθε αίτημά τους, (σ.σ: προς δόξαν των κομματικών ταμείων εννοείται...) ή λόγου χάρη για το γεγονός οτι εν έτει 2007, η χώρα δεν έχει μητρώο ασφαλισμένων, με αποτέλεσμα να χάνονται τρομακτικά ποσά στην χαώδη διαχείριση που "μοιραία" ακολουθεί, επιτρέποντας να ανθούν και να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα κάθε λογής κυκλώματα με προφανείς κομματικές ευλογίες.
Τις πταίει λοιπόν κύριε Αναλυτά μας;
Υ.Γ: Αξίζει μια ειδική μνεία στον ρόλο ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων. Επί Σημίτη, αναδείχθηκαν σε στυλοβάτες αυτού του ψευδεπίγραφου "εκσυγχρονισμού" στέκοντας στην ίδια όχθη με τους επιχειρηματίες. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι, εκθέτοντας δυσάρεστα την αξιοπρέπειά τους, έφτασαν στο σημείο να ανακαλύπτουν ακόμα και την φτώχεια στη χώρα, ενω στον προηγούμενο ρόλο τους τους διαδέχθηκαν τα...καλόπαιδα της ΝΔ! Καταλάβατε τώρα μάγκες γιατί περνάμε τόσο ωραία;..
*Ο τίτλος είναι παράφραση ενός τραγουδιού του Μάρκου, ο οποίος όπως είναι γνωστό, όταν το σύστημα των εταιρειών και των άλλων, τον ζόριζε, έλεγε "α, τις χαμούρες...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου