Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Εθνική υστερία γειά σου

Δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο. Έτσι άκουγα πολύ προσεκτικά τη φίλη μου την Κατερίνα, που πήγε πριν 3 χρόνια στην Πορτογαλλία στο Euro και γύρισε ενθουσιασμένη όχι μόνο από τη νίκη της Εθνικής Ελλάδος αλλά και από τη συμπεριφορά των "ηττημένων" που αντιλαμβάνονταν το πράγμα όπως είναι: παιχνίδι. Και χθες είδα σε κάποιο κανάλι έναν υφυπουργό το Μάκη Γιακουμάτο να αποκαλεί εθνική ξεφτίλα την ήττα της Εθνικής μας από την Εθνική Τουρκίας!
Ντράπηκα. Ωστε αυτό ήταν η εθνική ξεφτίλα και όχι οι παράνομες χωματερές. Και εγώ που νόμιζα το αντίθετο. Θα φταίει μάλλον το γεγονός ότι δεν ξέρω από ποδόσφαιρο και δεν μπορώ να εκτιμήσω τις ήττες του Έθνους απο τους προδότες γερμανούς. Και με την ευκαιρία. Το όνομα του ανθρώπου είναι Ρέχαγκελ και όχι Ρεχάγκελ. Και τι να κάνουμε που μετά από τέτοια τρομερή ήττα αναφέρθηκε στη γυναίκα του και όχι στις στο Σούλι και την Αγία Λαύρα. Ποδοσφαιριστής είναι ο άνθρωπος όχι ακαδημαϊκός που κρίνει τα βιβλία της έκτης δημοτικού.
Και αφού μιλάμε για εθνικές υποθέσεις και εθνική υστερία ίσως και για έλλειψη αισθητικής διάβασα σήμερα ότι μπορεί να στοιχίσει λεει στην κυβέρνηση ο θόρυβος που προκλήθηκε από το βιβλίο της ιστορίας. Τι μου λέτε, που έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στην πυρά, στην πυρά το βιβλίο και μαζί του οι συγγραφείς και η Γιαννάκου. Εμένα πάντως που η γιαγιά μου ήταν σε κείνο το συνωστισμό στην παραλία της Σμύρνης με τα τέσσερα μωρά της και τον άνδρα της αιχμάλωτο στα βάθη της Ανατολίας θυμάμαι ότι πιο πολύ την πείραζε που οι ντόπιοι ελληναράδες της εποχής τους έλεγαν όταν έφτασαν στην πατρίδα "τουρκόσπορους και παστρικιές". Επίσης την πείραζε που αντί να τους βάλλουν μέσα στα πλοία να σωθούν τους έσπρωχναν και πνίγονταν. Ισως να ήταν άστοχο να αναφέρεται "συνωστισμός" αλλά πιο άστοχες για τον πολιτισμό μας είναι οι υστερικές κραυγές, ο φανατισμός και ο υπερεθνικισμός. Ας αφήσουμε την εκπαιδευτική κοινότητα να ασχοληθεί με νηφαλιότητα με τα σχολικά βιβλία και αν θέλουμε να είμαστε τόσο εθνικόφρονες ας φροντίσουμε να έχουν γιατρούς και νοσοκομεία τα ακριτικά μας νησιά.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό. Και επειδή πολύ το φχαριστήθηκα, σου γράφω το λινκ ενός μπλογκ που αγνοούσα και έχει ένα εκπληκτικό κείμενο για το ίδιο θέμα: http://bereketis.blogspot.com/2007/03/blog-post_25.html
Καλημέρα