Καλή η ρητορία για την ανάγκη σεβασμού του Κανονισμού της Βουλής αλλά ακόμη καλύτερος ο έμπρακτος σεβασμός. Ο Κανονισμός είναι ένας για όλους. Και όχι για όλους τους άλλους. Και όσοι βρίσκονται στην έδρα και στα έδρανα οφείλουν να αντιμετωπίζουν τους ομιλητές με τα ίδια μέτρα και ίδια σταθμά που επιβάλει ούτως ή άλλως ο Κανονισμός. Η αυτοεξαίρεση ή εξαίρεση είναι κατακριτέα απ όποιον κι αν προέρχεται.
Αλλά επειδή και η Βουλή είναι καθρέφτης της κοινωνίας δυστυχώς ισχύει και εδώ πως οι κανόνες είναι για να τους τηρούν οι άλλοι...
4 σχόλια:
Πολύ περισσότερο, προσθέτω, όταν φτιάχνεις έναν Κανονισμό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κόμματος που κυβερνά και αφυδατώνει κάθε απόπειρα ζωντανού και χυμώδους διαλόγου μπας και πάψει κάποτε η Βουλή να θυμίζει μαυσωλείο.
Για να μη σου θυμίσω πως ψηφίστηκε. Συμπτωματικά, ό Ρώσος πρόεδρος Πούτιν ήταν και πάλι στα μέρη μας και ο τότε πρόεδρος της Βουλής πίεζε ασφυκτικά τους βουλευτές να τελειώνουν στο άστε ντούε "γιατί έχουμε και τον ξένο άνθρωπο"!..
Ρε δεν αφήνει άνθρωπο να αρθρώσει λέξη!
Μόνο ο Κίμων Κουλούρης δεν τον φοβήθηκε, και ένα βράδυ στην Ολομέλεια του τα είπε: "Επιτέλους αφήστε και κανέναν άλλο να μιλήσει εδώ μέσα..." του είχε πει, γιατί βγήκε από τα ρούχα του!
Και δεν είναι ότι παρεμβαίνει παντού, αφού πρώτα έκανε τον Κανονισμό της Βουλής να δίνει το δικαίωμα σε όλους τους ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ να παρεμβαίνουν όποτε θέλουν. Είναι πως όταν του απαντάει κάποιος, δεν τον αφήνει να μιλήσει καθόλου. Φωνάζει από κάτω και σκούζει!
Το παράκανε πάντως και η Μαριέτα...
Στον δημόσιο όπως και στον ιδιωτικό χώρο δεν μιλάς με άθλιους υπαινιγμούς για τους αντιπάλους σου. Και εξάλλου, τι σοϊ αντίληψη για την Δημοκρατία είναι αυτή, όταν υποστηρίζεις οτι "οι νόμοι του κράτους" (σ.σ: ναι του στιβαρού και δεσποτικού κράτους που γουστάρει η υπουργός Παιδείας) δεν ανατρέπονται στην πράξη; Η ιστορία γελάει χεραίκακα πάνω στα ερείπια που σκόρπισαν όσοι κυβέρνησαν με σίδερο και με κνούτο...
Δημοσίευση σχολίου