Θανάσης Λεβέντης (Αττικής, ΣΥΡΙΖΑ): "Πριν από πενήντα χρόνια δεν υπήρχε καρκίνος του πνεύμονα στις γυναίκες στην Ελλάδα, ήταν φαινόμενο σπάνιο, σπανιότατο. Τώρα σε τι ποσοστό είναι; Σχεδόν το 40% των γυναικών υποφέρουν από καρκίνο του πνεύμονα. Και ξεκινάει μερικές φορές -όπως έχω την ατυχία να το διαπιστώσω και σαν γιατρός- στα 36 και 38 χρόνια. Ήλθε με παράλυτα τα πόδια μία νέα ωραιότατη κοπέλα γεμάτη μεταστάσεις στην σπονδυλική στήλη από καρκίνο του πνεύμονα".
Από τη συζήτηση επερώτησης για το κάπνισμα (27/11/2006)
3 σχόλια:
"τι άλλο θες να ακούσεις για να το κόψεις το γαμημένο;"
Λεβέντης:
"Έχουμε το φοβερό προνόμιο να έχουμε είκοσι χιλιάδες θανάτους εξαιτίας του καπνίσματος κάθε χρόνο στην Ελλάδα, εξήντα πέντε άνθρωποι ημερησίως. Είναι μια τρομερή αιμορραγία και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Και έρχονται οι ειδικοί και σου λένε, αν καπνίζεις ένα τσιγάρο, αυτό συντομεύει τη ζωή σου κατά πέντε περίπου λεπτά, όσο κάνεις να το καπνίσεις. Ένα πακέτο τσιγάρο, σου συντομεύει κατά μιάμιση ώρα τη ζωή σου κάθε μέρα. Εάν ξεκινήσεις στα δεκαπέντε χρόνια και καπνίζεις ένα πακέτο από εκεί και πέρα, συντομεύεις τη ζωή σου κατά οκτώμισι χρόνια, εάν την ξεκινήσεις στα είκοσι πέντε την συντομεύεις κατά τεσσεράμισι χρόνια. Εάν ξεκινήσεις δε δύο πακέτα και βάλε από τα δεκαπέντε, δεκαοχτώ χρόνια κλπ, τότε δυστυχώς τα πράγματα είναι τραγικά.
[..]
Αλλά ειδικά για τις γυναίκες υπάρχει και κάτι άλλο, υπάρχουν τα εγκεφαλικά επεισόδια, τα καρδιοαγγειακά, που εάν συνδυαστούν με αντισυλληπτικά ο κίνδυνος θρόμβωσης στη γυναίκα που χρησιμοποιεί αντισυλληπτικά και καπνίζει είναι είκοσι τρεις φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι σε μια άλλη γυναίκα. Αυτά πρέπει να τα λάβουμε σοβαρότατα υπόψη.
Βέβαια σου λέει ο άλλος, δεν βλέπεις παραδείγματος χάρη που στην Ελευσίνα καπνίζουν οι τσιμινιέρες, τα διυλιστήρια, η υψικάμινος, ή ότι ο παππούς μου κάπνιζε πολύ κλπ. Ο παππούς όμως ζούσε στα Τζουμέρκα και πήγε ενενήντα χρονών. Δυστυχώς σήμερα δεν ζούμε κάτω από αυτές τις συνθήκες και ασφαλώς η ρύπανση που δημιουργούν οι βιομηχανίες, τα αυτοκίνητα, τα φυτοφάρμακα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανένας είναι επικίνδυνες. Αλλά αν βάλουμε και το τσιγάρο που ποια είναι η διαφορά του από τις άλλες πηγές; Είναι ότι πάει συμπυκνωμένα στους πνεύμονες όλο αυτό το ντουμάνι, όλος αυτός ο καπνός που έχει χίλιες πεντακόσιες, χίλιες επτακόσιες ουσίες, δεν ξέρουμε πόσες. Δεν είναι μόνο η νικοτίνη, αλλά είναι και τα άλλα παράγωγα της καύσης του τσιγάρου συν αυτά που περιτυλίγουν τα φίλτρα και βάζουν διάφορες ευφραντικές ουσίες και φτάνουν στο να κάνουν εξαρτημένο τον άνθρωπο. Δυστυχώς ξεκινάει σαν παιχνίδι και γίνεται μετά εξάρτηση και γίνεται ανάγκη, που δεν μπορεί να απαλλαγεί. Από αυτήν την άποψη το τσιγάρο είναι οκτώ φορές πιο εξαρτησιογόνο απ’ ό,τι το αλκοόλ. Δηλαδή αυτό είναι μια παθολογική κατάσταση πια, που το καταλαβαίνει και ο καπνιστής που θέλει να το κόψει αλλά δεν μπορεί".
και άλλος Λεβέντης που καταγράφει πως αισθάνονται οι παθητικοί καπνιστές . " Εγώ ομολογώ ότι δεν έχω καπνίσει ποτέ προσωπικά, αλλά με έχουν καπνίσει όσο όλες τις ρέγγες της Ιρλανδίας σε διάφορες συνεδριάσεις που συμμετέχω, γιατί στην αριστερά συνηθίζουμε να κάνουμε μακρόσυρτες συνεδριάσεις και εκεί ο καπνός δημιουργεί παραπετάσματα που δεν βλέπει ο ένας τον άλλο, καθώς επίσης και σε άλλους χώρους περιλαμβανομένων και των διαφόρων χώρων και των αιθουσών της Βουλής..."
Κάπως έτσι αισθανόμαστε και όλοι εμείς οι μη καπνιστές. Και λυπάμαι γιατί ο πρώην πρόεδρος της Βουλής- που προσπάθησε να προστατεύσει τους μη καπνιστές απο τη δικτατορία των καπνιστών - ότι τελικώς υπέκυψε στις πιέσεις των κοινοβουλευτικών συντακτών και δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα για την απαγόρευση του καπνίσματος και στις αίθουσες των κοινοβουλευτών συντακτών.
Δημοσίευση σχολίου