Η εθελουσία στο Flash υλοποιείται κανονικώς από την Παρασκευή, όταν και καταβλήθηκαν στους δύο πρώτους συναδέλφους οι αποζημιώσεις τους. Σήμερα, όλοι οι υπόλοιποι που υπέβαλαν αίτηση για το πρόγραμμα εθελουσίας δέχθηκαν τηλεφωνήματα από το λογιστήριο να... «περάσουν για υπόθεσή τους».
Καλά όλα αυτά. Ο καθένας επιλέγει τι θα πράξει. Και προς άρση όποιας παρεξήγησης κι εγώ αποχωρώ (εισπράττω αύριο).
Αλλά, αναρωτιέμαι, αυτή η Ένωση Συντακτών που είναι; Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας εμφανίστηκαν άπαξ στον ένα μήνα που έχει μεσολαβήσει από την ανακοίνωση της εθελουσίας μέχρι την υλοποίησή της, προανήγγειλαν την πραγματοποίηση απεργιακής κινητοποίησης και μετά, προφανώς, έκριναν ότι έχουν εκπληρώσει το συνδικαλιστικό τους καθήκον.
Ντροπή! Από τη στιγμή που δεν μας επιτρέπεται να απεργήσουμε ή να κινητοποιηθούμε αυτοτελώς, η ΕΣΗΕΑ όφειλε -έστω για τα μάτια του κόσμου- να αντιδράσει. Μήπως, λέω ο αφελής, λειτούργησε παρασκηνιακά ώστε, ακόμη και χωρίς απεργιακή κινητοποίηση, να διασφαλίσει τις θέσεις όσων μένουν πίσω? Ασφαλώς και ΌΧΙ!
Θα μου πείτε, ο καθένας με τον καημό του. Ε, ναι λοιπόν. (Σας) τον είπα και ξεθύμανα... Αλήθεια, κοντεύει Ιούλιος. Με τη σύμβαση και τις αυξήσεις μας τι γίνεται;
Αλλά μην τους κουράζουμε τους ανθρώπους....
Εδώ δεν έκαναν τη δουλειά τους υπό κανονικές συνθήκες...
Θα δράσουν τώρα υπό συνθήκες καύσωνα; ; ;
Γιώργος Τ.
6 σχόλια:
Το (δύσκολο-να-απαντήσει-κάποιος) ερώτημα, είναι τόσο αρχαίο όσο και το προπατορικό αμάρτημα: "Πού είναι η ΕΣΗΕΑ (οέο)"?
Και για να το ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής, έχει τα απόλυτα δίκια του ο Γιώργος Τ. Αλλά...
Αλλά θα πρέπει να θυμηθούμε μερικά πράγματα, πριν επιχειρήσουμε να καταλήξουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα (ή, έστω, να "καταλήξουμε" απλώς...)
* Η ΕΣΗΕΑ είμαστε όλοι εμείς και όχι μόνο το ΔΣ, ή πολύ περισσότερο η εκάστοτε πλειοψηφία του.
* Το ΔΣ, διαχρονικά, και πολύ περισσότερο η εκάστοτε πλειοψηφία του, αναδεικνύεται με την ψήφο όλων μας, συνεπώς έχουμε κι εμείς τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση που μας αρμόζει.
* Για λόγους που άλλοτε είναι αντικειμενικοί, και άλλες φορές δηλωτικοί της στρεβλής άποψής μας περί συμμετοχικότητας και συνδιαμόρφωσης αποφάσεων που μας αφορούν, απέχουμε από τις Γενικές Συνελεύσεις, δεν κινητοποιούμαστε, δεν διεκδικούμε αλλαγές που θα έκαναν την Ενωση αυτό που θα έπρεπε να είναι: Το ισχυρό μας εργαλείο για ένα καλύτερο Σήμερα και ένα όμορφο Αύριο.
* Υποταγμένοι στους νόμους του Ισχυρού, συμβιβαστήκαμε με τη δυσμορφία του συστήματός μας και αποδεχθήκαμε περίπου ως αναπόφευκτο ό,τι στραβό υπάρχει και κάνει τους "πρώτους" να μοιάζουν άνθη της δημοσιογραφίας και όλους τους υπόλοιπους "κοπριά" που αναζητεί χώρο στη γλάστρα, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.
* Και για αρχή, από τα στοιχειώδη:Αρκεί μια ματιά στο Καταστατικό και, κυρίως, στον Κώδικα Δεοντολογίας (κι όμως! υπάρχουν στο site της ΕΣΗΕΑ) προκειμένου να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα αναφορικά με το πόσοι εξ ημών τηρούμε τα οριζόμενα, ή μετατρέπουμε εαυτούς σε συνενόχους (δια της σιωπής και της ανοχής μας) σε μεγάλες, διαρκείς παραβιάσεις κρίσιμων διατάξεων.
υ.γ. είναι τόσα αυτά που μπορούν να ειπωθούν, αλλά θα μουν πουν και πάλι ότι γράφω πολλά - οπότε σταματώ εδώ.
Τους χαιρετισμούς μου στην οικογένεια και την εξουσία.
Μετά τιμής
Γιώργος Μπουρδάρας
Αγαπητέ Γεώργιε,
Θυμάμαι την ελληνική ταινία «Σάντα Τσικίτα» και τον φουκαρά Φώτη Φαγκρή (Ηλ. Λογοθετίδης) να ζητά αύξηση από το αφεντικό του. Όμως, το μόνο που εισπράττει από κ. Παναγάκο (Θάνος Τζενεράλης) είναι η προοπτική μείωσης του μισθού του. Δεν είναι καιρός για αυξήσεις κ. Φαγκρή μου. Είναι καιρός για μειώσεις, αποστομώνει τον υπάλληλό του ο μπουκωμένος με κρουασάν κ. Παναγάκος.
Η ζωή μας όμως δεν είναι ταινία. Μειώσεις βλέπουμε κι εμείς, όχι μόνο στο πραγματικό εισόδημά μας (αλήθεια τι γίνεται με τη νέα συλλογική σύμβαση;) αλλά και στις θέσεις εργασίας. Κανείς μας δεν μπορεί να μένει απαθής όταν τα «προγράμματα εθελουσίας» στο Φλας δεν έχουν τέλος. Πολύ περισσότερο η ΕΣΗΕΑ, γι’ αυτό και ο «καημός» του Γιώργου Τ.
Και δεν είναι ότι γνωρίζουμε προσωπικά τον ΓΤ ή τη ΔΛ. Είναι ότι στη θέση τους βρεθήκαμε ή/και θα βρεθούμε.
Επί του προκειμένου, κανένας από μας δεν είναι η ΕΣΗΕΑ, αλλά ο καθένας από μας ξεχωριστά δικαιούται να διαμαρτύρεται όταν το επαγγελματικό μας σωματείο δεν επέτρεψε καν αυτοτελείς αντιδράσεις των εργαζομένων στο Φλας. Η ΕΣΗΕΑ, όπως σωστά παρατηρείς, είναι όλοι μας. Αν μάλιστα η ψήφος μας έχει νόημα, στις τελευταίες εκλογές υπήρξαν ανακατατάξεις που θα έπρεπε να είχαν ήδη προβληματίσει εαυτούς και αλλήλους. Το θέμα, φίλε Γεώργιε, είναι να μη φτάσουμε, ως άλλοι τέως πρωθυπουργοί, να πούμε «αυτή είναι η ΕΣΗΕΑ». Εκτός εάν σκοπεύουμε να την αλλάξουμε. Ας είμαστε λοιπόν, στην επόμενη συνέλευση του σωματείου, εκεί!
Ανταποδίδω τους χαιρετισμούς στους οικείους σας και τα χαιρετίσματα στην εξουσία.
ΠΔ
Φυσικά! Ολοι μας οφείλουμε να διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα! Η σιωπή κατά κανόνα μετατρέπει τους θεατές σε θύματα. Μόνον οι θύτες παραμένουν ίδιοι (ή αναπαράγονται).
Ν' αλλάξουμε αυτή την ΕΣΗΕΑ? Μα, ναι! Φυσικά!
Αλλά απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξουμε ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Βγαίνοντας από τη μιζέρια που μας έχουν αναγκάσει να εγκλωβιστούμε, και απαρνούμενοι το ρόλο του διαχειριστή του Ελάχιστου.
Είναι δύσκολοι οι καιροί και χειροτερεύουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κουράγιο και τις αντοχές μας.
Τουλάχιστον, να μη χάσουμε την ικανότητά μας στο Ονειρο. Και στο Οραμα.
Σας φιλώ σταυρωτά
Γ.Μ.
Τελικά μου λείπει ο διάλογος, εκεί στα έδρανα...
Και χαίρομαι που απλές αναφορές (ω ναι, είναι καθημερινότητα πλέον στα ΜΜΕ) για απολύσεις (εθελούσιες ή μη) ανοίγουν κύκλους συζήτησης. Ξέρω ότι ο Γ.Μ. θα με «κατηγορήσει» για απαισιοδοξία αλλά ο στόχος της ανάρτησής μου ήταν να δείξω ότι πλέον δεν γίνονται ούτε καν τα αυτονόητα από το συνδικαλιστικό μας κίνημα...
Αμφότεροι, έχουμε βρεθεί σε γενικές συνελεύσεις (εκείνος σε περισσότερες, λόγω ηλικίας!!!) και θυμάται αν φωνάζαμε, συμμετείχαμε ή ό,τι άλλο...
Και, λοιπόν; Τι; Άλλαξε κάτι;
Η ριζοσπαστικοποίηση θα έλθει εκ των πραγμάτων
- όταν οι (ακόμη ελαστικές) μέσες μας σπάσουν από την πίεση
- όταν η (μη εξωτερικευμένη) οργή μας εκφραστεί δυνατά
- όταν γίνει αντιληπτό ότι οι συνδικαλιστές μας είναι ανίκανοι να διοργανώσουν έστω και μία τυπική αντίδραση στις προσπάθειες περιορισμού των θέσεων εργασίας (πολλώ δε μάλλον να δράσουν παρασκηνιακά για να τις αποτρέψουν).
Το χειρότερο δεν είναι για μένα (επί του παρόντος τουλάχιστον) που αναζητώ πλέον το πρόσθετο εισόδημα που όλοι χρειαζόμαστε. Το χειρότερο είναι για τους συναδέλφους χωρίς άλλη απασχόληση που θα πρέπει να συνεχίσουν να εργαζόνται σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και κυρίως επαγγελματικής αναξιοπρέπειας...
Και γι αυτούς οφείλει να κάνει πολλά η ΕΣΗΕΑ και, φυσικά, εμείς όλοι...
Σας ασπάζομαι...
Γ.Τ(ερζής)
Γιώργη, τα ίδια ακριβώς λέμε. Απλά με άλλα λόγια ο καθένας και άλλο συναίσθημα τη φορά.
Ενας συγγενής πρώτου βαθμού με την κυρία Απαισιοδοξία, ουδέποτε θα χαρακτηρίσει έτερον για τέτοιο χαρακτηριστικό ή διάθεση.
Οσον αφορά τα ημέτερα: 1) Με Kama Sutra επιλύονται πολλά προβλήματα μέσης. 2) Είναι ωραίο να εξωτερικεύεις την οργή, ιδίως με εποικοδομητικό τρόπο. 3) Το χειρότερο όλων είναι ότι οι συνδικαλιστές μας και οι όποιοι άλλοι εκπρόσωποί μας και ηγέτες μας, είναι στη θέση που βρίσκονται διότι ΕΜΕΙΣ τους στείλαμε εκεί. Οσον αφορά τα της ηλικίας, θα σε συμβούλευα να δεις photos από νεαρότερη ηλικία των Αλαίν Ντελόν, Τζορτζ Κλούνεϊ και πολλών άλλων, αφενός για να πάρεις κι εσύ θάρρος και αφετέρου για να κάνεις την αυτοκριτική σου που βάλλεις ανερυθρίαστα εναντίον σεβάσμιου - γηρεότερου συναδέλφου. χεχε. Αντε μην σε πάω στο Πειθαρχικό για την επίθεσή σου αυτή σε βάρος συναδέλφου.
Υ.Γ. Γμτ! Να φανταστείς ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα...
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στην Οικογένεια.
Γ.Μ(πουρδάρας)
Δημοσίευση σχολίου