Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Ποιος θέλει την αστυνομία σε ρόλο "τεχνοκριτικού":

Προστατεύστε την αστυνομία! Δεν είναι δουλειά της να κρίνει έργα καλλιτεχνών - όσο κι αν ενοχλούν, όσο κι αν προσβάλλουν ορισμένους. Δεν είναι θέμα δημόσιας τάξης η σύλληψη του γενικού διευθυντή του εκθεσιακού κέντρου HELEXPO, επειδή στην έκθεση ART ATHINA φιλοξένησε "άσεμνο" έργο. Δεν είναι θέμα δημόσιας τάξης η καταζήτηση της δημιουργού του έργου. Επιτέλους, η ελευθερία της έκφρασης είναι ύψιστο αγαθό. Δεν το καταλαβαίνουμε;

Ενημέρωση (4/6/2007)
-Το έργο στην ιστοσελίδα του περιοδικού "Φαντομάς":
-υπογραφές διαμαρτυρίας asmassilavounolous@yahoo.gr
-δείτε επίσης: ArtLogokrisia

Ενημέρωση (5/6/2007)
-παράνομη η σύλληψη/κατάσχεση κατά τον αν. καθ. Συνταγματικού Δικαίου
Σταύρο Τσακυράκη (Ελευθεροτυπία) και τον συνταγματολόγο Γεράσιμος Θεοδόσης (Τα Νέα)

11 σχόλια:

Laskarina είπε...

Μόνο αυταρχικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν αυτή την αντίληψη Πέτρο και με φρίκη έρχονται στη μνήμη μας ανάλογες πρακτικές. Εκεί οδηγείται όμως μια ώριμη δημοκρατία που ανέχεται να καίγονται βιβλία.
Πώς δικαιολογεί τέτοια ενέργεια ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Βύρων Πολύδωρας, ο οποίος είναι διανοούμενος και καλλιεργημένος άνθρωπος; Οφείλει να αποκαταστήσει τα πράγματα και μάλιστα αμέσως. Διαφορετικά θα μας πείσει για μία ακόμα φορά ότι στο βωμό του πολιτικού συμφέροντος θυσιάζονται οι αυτονόητες ελευθερίες.

Greg είπε...

Ποιανού θέμα είναι η αντιμετώπιση καταγγελίας (μήνυσης) προσβεβλημένου;

Ας αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι!

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

Αγαπητέ Γκρεγκ, η προσβολή από ένα έργο τέχνης μπορεί να είναι μόνο αισθητική. Στην αναρμόδια, γι' αυτό, αστυνομία, φτάνουν ενίοτε και μηνύσεις για "έργα τέχνης" όπως το συζητούμενο. Δεν είναι όμως επιτρεπτό, να συλλαμβάνονται οι φιλοξενούντες ή να καταζητούνται οι δημιουργοί αυτών των έργων. Ενδεχομένως να πρέπει να παραπέμπονται στις σχολές Καλών Τεχνών, στα Εικαστικά Επιμελητήρια κοκ. Δεν έχω πάει στην έκθεση και δεν έχω δει το βίντεο Εύας Στεφανή. Από τις δημοσιογραφικές περιγραφές φαίνεται πως το "έργο" ευτελίζει τον 'Υμνο προς την Ελευθερία. Κάτι τέτοιο με ενοχλεί. Νομίζω ωστόσο, ότι η "καταστολή" του ακυρώνει την ίδια την έννοια της Ελευθερίας, όταν μάλιστα πρόκειται για την Ελευθερία της Έκφρασης.
Λάθος, λοιπόν, η μήνυση, λάθος και οι συλλήψεις.
Όσο για το έργο καθεαυτό; Στην Ελευθεροτυπία αναφέρεται ότι υπάρχει στην ιστοσελίδα του "Φαντομά":
http://www.fantomas.gr/spots/artathina.wmv

Greg είπε...

Το θέμα είναι ότι αν ο αστ. διευθυντής ήταν η ίδια η Στεφανή, θα όφειλε βάσει του νόμου (από τη στιγμή που κάποιος καταγγέλει αυτόφωρο αδίκημα) να συλλάβει τον μηνυόμενο (τον εαυτό της) ακόμα κι' αν είναι αθώος(!) και να παραπέμψει την υπόθεση στον εισαγγελέα, ο οποίος θα κρίνει αν θα παραπέμψει την υπόθεση στο αυτόφωρο ή θα την θέσει αιτιολογημένα στο αρχείο...

Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για αστ. βία, όταν δεν μιλάμε για μηνυτή και εισαγγελέα!!!

Η κύρια διαφωνία λοιπόν θα έπρεπε να είναι με τον παραπέμποντα εισαγγελέα, μια και ο μηνυτής δικαιούται να είναι και μουρλός, κάτι που δεν θα το αποφασίσει ο αστυνομικός.

Πάντως βάσει του άρθρου 15 του συντάγματος η ελευθερία της δια του τύπου άποψης (αν δεν παραβιάζει και αυτή το νόμο) δεν ισχύει για TV, σινεμά, φωτογραφία, τέχνη γενικά!

Ας αλλάξουμε λοιπόν το σύνταγμα! (ακούς Βουλγαράκη;)

ΥΓ. Η υπεράσπιση της αστυνομίας γίνεται διότι αν κατηγορείς κάποιον εκεί που δεν φταίει, ακυρώνεις τις κατηγορίες όταν πράγματι φταίει. Και η αστυνομία φταίει για πολλά σημαντικά!

αθεόφοβος είπε...

Σε πρόσφατο ποστ που έγραψα για τις εκπομπές της Πάνια http://atheofobos.blogspot.com/2007/05/blog-post_25.html
έθιξα ακριβώς αυτό το θέμα:
ότι δεν μπορεί να υπάρχει αντικειμενικότητα στο ωραίο η το κακόγουστο ή το σεμνό και το άσεμνο.
Η ιστορία της δίκης του Λάρυ Φλιντ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που λέω.

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

φίλε Greg, δεν μπήκα στα νομικά/συνταγματικά. Την άποψή μου εξέφρασα. Ωστόσο το άρθρο 15 αναφέρεται στον Τύπο. Η Τέχνη υπάγεται στο άρθρο 16 (H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες..). Συνεχίζω να θεωρώ ότι υπονομεύεται η αποστολή της αστυνομίας (να προστατεύει τη δημόσια τάξη κλπ) από τέτοιου είδους ενέργειες. Αν μάλιστα αληθεύουν οι πληροφορίες (Ελεύθερος Τύπος http://www.e-tipos.com/newsitem?id=1378) ότι η καταγγελία έγινε από στέλεχος του ΛΑΟΣ, ενδεχομένως να έγινε για λόγους εντυπώσεων. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, η αντίδραση θα πρέπει να είναι πολιτική και όχι -βεβαίως- δικαστική.
ΥΓ για να "σκιαμαχήσω" κι εγώ, ο Ύμνος προς την Ελευθερία στήριξε τους αντάρτες της αντίστασης, τους αγωνιστές της Κύπρου, τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Δεν ευτελίζεται/δεν καπηλεύεται από κανένα.

Greg είπε...

Μωρέ παιδιά από το ΛΑΟΣ έγινε! Δεν το αμφισβητώ! Και μαλάκας αυτός που το έκανε και ανέδειξε (παρά την αντίθεσή του) την Στεφανή πρώτη μούρη!

Γιατί φωνάζουμε για τους μπάτσους και όχι για τον εισαγγελέα είναι αυτό που λέω εγώ. Γιατί όχι για τους νόμους;

Εκτός αν προτιμάμε η αστυνομία να τους εφαρμόζει όπως της αρέσει... Και να κάνει και τον κριτικό τέχνης! Να αποδίδει τίτλο καλλιτεχνήματος σύμφωνα με τα γούστα της...

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

φίλε Greg,
Ευθύνη να προασπίσουμε την ελευθερία έκφρασης μέσω της Τέχνης έχουμε όλοι. Όχι μόνο οι πολίτες, ούτε μόνο οι αστυνομικοί. Άλλωστε, πέραν της αποκαθήλωσης ενός έργου τέχνης (αλήθεια, τι σήμαινε το επίμαχο;) υπάρχουν χίλιοι-δυο άλλοι μηχανισμοί αποκλεισμού και αποξένωσης μιας σύγχρονης κοινωνίας από την Τέχνη (υπουργικές επιτροπές "χρηματοδότησης", "σπόνσορες", τρας τι-βι, λειψή εκπαίδευση κλπ). Τα του καίραρος τω καίραρι, λοιπόν. Δεν φταίει -στην περίπτωσή μας- μόνο η αστυνομία.
Να' σαι καλά.

ΥΓ επειγόντως, φωτογραφία με τον κορίτσαρο στο "Vive ρεε" :)

Laskarina είπε...

Λοιπόν για να τα ξεκαθαρίζουμε και να
αποδώσουμε το δίκιο στον φίλο μας τον greg που πολύ σωστά παρατηρεί ότι τα βάλαμε με την αστυνομία ακόμα και εκει που δεν φταίει.
Όταν γίνεται μήνυση απο πολίτη, αυτή εξετάζεται από εισαγγελέα, ο οποίος αποφασίζει αν θα διατάξει την αστυνομία να προβεί σε σύλληψη. Και αυτή την ενέργεια του εισαγγελέα την προβλέπει κάποιος νόμος, που έχει προφανώς ψηφιστεί -κάποτε- από τη Βουλή. Στην περίπτωση που το αδίκημα διώκεται αυτεπαγγέλτως, δεν χρειάζεται μήνυση αλλά η εισαγγελεία προχωρεί με δική της πρωτοβουλία.
Φθάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι είτε ο νόμος είναι κακός άρα πρέπει να αλλάξει ή η ερμηνεία του νόμου από τον εισαγγελέα είναι εσφαλμένη.
Σε κάθε περίπτωση η τέχνη δεν διώκεται ούτε φυλακίζεται. Ας ερευνήσουμε αν πάσχει ο νόμος ή αν φταίει η ερμηνεία του από την εισαγγελία. Και ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να αντιδράσουμε κάθε φορά που παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Απο καλλιτεχνικής πλευράς το συγκεκριμένο έργο με άφησε παντελώς ασυγκίνητο. Αλλά δεν μπορώ να αποδεχτώ την λογική των αυτόκλητων ηθικών σταυροφόρων οτι υπάρχει άσεμνη τέχνη. Άσεμνα μυαλά ναι! Αυτά τα θέματα εξάλλου τα λύνει σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, η αισθητική του καθενός. Όχι ο συνοικιακός ενωμοτάρχης...
Αυτό το "νούμερο" που κίνησε την ιστορία, πέτυχε το αντίθετο απο αυτό που υποτίθεται πως επιδίωκε. Έκανε το έργο πασίγνωστο!..

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

Αγαπητοί Λασκαρίνα και Γκρεγκ. Θέσατε θέμα "ανευθυνότητας" της αστυνομίας στην υπόθεση κατάσχεσης/σύλληψης στην έκθεση Art Athina και "ευθύνης" νόμων και εισαγγελέως. Έγραψα ότι δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να "κρίνει" έργα καλλιτεχνών, και -κατά τη γνώμη μου- δεν έχει σημασία εάν ένας αστυνομικός ορίζει, ο ίδιος, ότι ένα "έργο τέχνης" προσβάλει την αιδώ ή τον εθνικό ύμνο, εάν κάποιος κατέθεσε σχετική μήνυση στο τμήμα ή εάν ένας εισαγγελέας του έδωσε εντολή. Αυτό που -ενδεχομένως- δεν έκανα σαφές είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε όλοι, πως "η τέχνη είναι ελεύθερη" (16Συντ), και δεν υπόκειται στην κρίση των αρχών. Δεν θέλω να επιμείνω στην ειδική "ευθύνη" καθενός, απλώς επισημαίνω ότι η "ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό .. αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων" (άρθρο 120).

Νομίζω ότι έχουν ενδιαφέρον οι απόψεις του συνταγματολόγου Γερ. Θεοδόση στα Νέα (5/6 σ.7)
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20070605&nid=4904652&sn=
και του αν. καθ. Συνταγματικού Δικαίου Στ. Τσακυράκη στην Ελευθεροτυπία (5/6 σ.36)