Θερινές Χυδαιότητες...

Μερικές φορές, δεν μπορείς παρά να συμφωνείς με τους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη, που γράφει κάπου "σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις/για να μην τις παίρνει ο άνεμος".
Ο "Ριζοσπάστης" το επίσημο όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, δεν πουλάει κάτι που δεν είναι. Ξέρεις πολύ καλά τι αγοράζεις όταν πηγαίνεις στο περίπτερο. Το "φωνάζει" διάολε, το σφυροδρέπανο... Δεν έχει ζώδια και στήλες με κοσμικά. Δεν έχει ακριβές υπογραφές και αστέρες. Έχει μάχιμους και στρατευμένους δημοσιογράφους που βγαίνουν απο μια παληά και στέρεη δημοσιογραφική σχολή. Στηρίζει και προβάλλει με συνέπεια τις γραμμές του κόμματος και ο,τι νομίζει οτι ενισχύει την άθλια θέση των εργαζομένων στη χώρα. Όχι πως είναι πέρα απο κάθε κριτική. Αλλά, με δυό λόγια, το πακέτο είναι ένα, κι αυτό είτε σ΄ αρέσει, είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν μπορείς να πεις οτι σε παραπλάνησε. Απο την άποψη αυτή-και όχι μόνο- είναι μια τίμια εφημερίδα.
Γι΄ αυτό ακριβώς ακούγεται τόσο κραυγαλέα και άδικη η λάσπη του Θόδωρου Πάγκαλου, οτι ο "Ριζοσπάστης", είναι "η χυδαιότερη Ελληνική εφημερίδα"! Αν αναλογιστούμε βέβαια, ποιός εκστόμισε αυτήν την αβανιά το κακό είναι μικρό. Ο πρώην υπουργός εκτός ίσως απο μερικές φωτεινές στιγμές που κάποιοι άγνωστο γιατί του αναγνωρίζουν, έχει προκαλέσει αρκετές φορές αισθήματα ταπείνωσης και έχει θίξει καίρια το φιλότιμο των Ελλήνων. Και μόνο η εμπλοκή του στην ατιμωτική παράδοση του Οτζαλάν στο τουρκικό καθεστώς, με τον τίτλο του..."μεγάλου τραγουδιστή" θα φέρνει σαν ισόβια καταδίκη στον αέρα τις άριες της ντροπής όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ο ικέτης σε τούτα τα χώματα, ήταν ανέκαθεν πρόσωπο ιερό!..
Κι ας μην θυμηθούμε το ξεβράκωμα στη Γερμανία όταν αναγκάστηκε να ζητήσει ελεεινά συγγνώμη ντροπιάζοντας αναίτια τη χώρα, ή την επαίσχυντη συμφωνία της Μαδρίτης που αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Το ψευτονταηλίκι μπορεί να εντυπωσιάζει κάναν αφελή στις ταβέρνες της Ελευσίνας, αλλά δεν φτουράει πια στην πολιτική. Κι ο Πάγκαλος, που θα μπει σε λίγες ημέρες στην έβδομη δεκαετία του βίου του, μοιάζει πλέον με έναν καμένο απο την πολλή χρήση πολιτικό που έχει αφήσει ένα λαμπρό μέλλον πίσω του...