Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Βρε, τον καϋμένο τον Πιουριφόϋ...

Το περασμένο Σάββατο στην "Ελευθεροτυπία", δημοσιεύτηκε άρθρο του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Τσάρλς Ρήης, ο οποίος όπου να΄ ναι εγκαταλείπει τα μέρη μας, με τίτλο "Η κληρονομιά του σχεδίου Μάρσαλ (60 Χρόνια συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ)". Εκεί, εν συνόψει ο κ. Ρήης αναφέρεται διθυραμβικά στα "ευπρόσδεκτα οφέλη του προγράμματος" που έβαλαν όπως υποστηρίζει την Ελλάδα "στον δρόμο της οικονομικής ευημερίας που απολαμβάνει σήμερα". Ακροθιγώς, μάλιστα, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στον μακρυνό και αλησμόνητο προκάτοχό του, Τζον Πιουριφόϋ, λέγοντας "πολλοί Έλληνες σήμερα τον περιγράφουν σαν ένα είδος Ρωμαίου πραίτορα, ο οποίος υπαγόρευε στην Ελληνική κυβέρνηση τι θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα με αυτή την αφθονία αγαθών. Ωστόσο ο διάσημος προκάτοχός μου, έφερε την βαρειά ευθύνη να διασφαλίσει οτι τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων θα έπιαναν τόπο"!
Αναρωτιέμαι αν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι γνώριζαν οτι δεν έδιναν τα λεφτά τους για την καθημαγμένη Ελλάδα που έβγαινε βαθειά διχασμένη απο τις στάχτες του εμφυλίου όπου την βύθισαν οι Άγγλοι αρχικά για να παραχωρήσουν την σκυτάλη στη συνέχεια στις ΗΠΑ, αλλά για να γίνει η χώρα μας μια ανυπόληπη αμερικανική αποικία, πολιτικά υποτελής και υπανάπτυκτη και οικονομικά ιδιαίτερα επωφελής για εκείνους...
Ο Πιουριφόϋ, ένας αυθεντικός εκπρόσωπος του πιο ωμού και στυγνού κυνισμού της υπερδύναμης, εμπέδωσε την αποπνικτική αμερικανοκρατία και έβαλε τις βάσεις για την πλήρη καθυπόταξη της Ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής στις επιλογές των ΗΠΑ. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Οτι μπουκάριζε σαν καουμπόης στο πρωθυπουργικό γραφείο κι οτι έφτανε στο σημείο να ξεφτιλίζει χαστουκίζοντάς τους, υπουργούς- ανδρείκελα που βάζανε μπροστά του τα κλάματα; Οτι "έπαιζε" τις τύχες της άμοιρης χώρας αυταρχικά και δικτατορικά σαν να ήταν
μαριονέτα, οργανώνοντας τις διώξεις εκατοντάδων χιλιάδων κομμουνιστών και δημοκρατικών πολιτών που αγωνίστηκαν ηρωϊκά κατά του φασισμού στον πόλεμο; Ή οτι μεθόδευσε την ίδρυση του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), μια σκληρή ακροδεξιά στρατιωτική φράξια, προπομπό της χούντας και των μετέπειτα εθνικών δεινών που οδήγησαν στην Κυπριακή τραγωδία. Θυμίζω ακόμα οτι μέλος του ΙΔΕΑ, στην σύσταση του οποίου, όπως και της ΚΥΠ πρωτοστάτησε και ο Ελληνοαμερικάνος πράκτορας της CIA Τομ Καραμεσίνης ήταν ο κατοπινός δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος που θα βάλλει αργότερα την Ελλάδα με τις ευλογίες βεβαίως των ΗΠΑ στον γύψο για εφτά χρόνια. Διόλου συμπτωματικά, ο Παπαδόπουλος ταγματάρχης τότε, ήταν ένας απο τους στρατοδίκες στην δίκη του αδάμαστου κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη. Το ηθικό μεγαλείο του σεμνού αγωνιστή είχε συγκλονίσει ολόκληρη την υφήλιο, που ζητούσε την κατάργηση των αιματηρών στρατοδικείων στην Ελλάδα και την ακύρωση της θανατικής ποινής. Αλλά οι Αμερικανοί με επικεφαλής τον Πιουριφόϋ επέβαλαν το 1952 στην αδύναμη κυβέρνηση Πλαστήρα την εκτέλεσή του, η οποία έγινε ξημέρωμα Κυριακής, κάτι που ούτε οι Γερμανοί τολμούσαν να κάνουν!..
Μπορεί στον κ. Ρήης να αρέσει η χολυγουντιανή εκδοχή των πραγμάτων, αλλά η αληθινή ιστορία έχει γραφεί με το αίμα χιλιάδων αθώων Ελλήνων που αγαπούσαν τη χώρα τους πολύ περισσότερο απο τους εγχώριους διώκτες και τους ξένους προστάτες τους κι έδωσαν την ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο.
Καλό ταξίδι κ. πρέσβη...

2 σχόλια:

Greg είπε...

Ούτε οι Αμερικάνοι ήξεραν, αλλά κι' εμείς δείχνουμε να ξεχνάμε...

Ευχαριστώ που τα θυμίζεις!

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ο αγώνας ενάντια στην εξουσία, γράφει ο Κούντερα αγαπητέ φίλε,είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.