Αν η ευτυχία είχε πρόσωπο θα είχε την μορφή του γιού μου Ηλία, Κυριακή απόγεμα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, όπου ο Πανιώνιος μέσα σε ένα διαβολεμένο εφτάλεπτο ανέτρεψε το 2-0 απο την Ξάνθη και κέρδισε με 3-2! Αντροπαρέα, πασατέμπος, και νίκη των καλών με περιπετειώδη τρόπο στο φινάλε.
Τι άλλο να θέλει ένας βόμπιρας απο τη ζωή του;
6 σχόλια:
Ω, τρισόλβιε και μακάριε κ. Χατζηδημητρίου, μας (με) ενδιαφέρει να μάθουμε (μάθω), εξαιρουμένου του πανέμορφου Ηλία (μεταφορικώς τε και κυριολεκτικώς), τι συγκινεί τας Χρυσάνθας. Εμπρός! Γράψτε τα όλα.
Ευχαριστώ εγκάρδια! Τα καλά σας λόγια όμως μου προκάλεσαν αμηχανία και συμπαρομαρτούσα συστολή.
Ανάρτησα αυθόρμητα την φωτογραφία του γιου μου, επειδή η χαρωπή φατσούλα ενός βόμπιρος σε ένα, μπλόγκ συζητήσιμου ενδιαφέροντος, έχει αυτοτελή αισθητική αξία.
Κι όπως τον έβλεπα, συνειδητοποιούσα οτι ουσιαστικά δεν είμαι υπεύθυνος για το μέλλον του, αλλά για το παρελθόν του. Για να΄ χει πολλές στέρεες στιγμές στη ζωή του, συλλογικού και ατομικού δέους. Είναι γεγονός οτι η όμορφη θυγατέρα μου ζήλεψε και μου το΄ πε. Αλλά καταλαβαίνετε οτι δεν μπορώ όπως λέτε να τα γράψω όλα, ωσάν να διαχειρίζομαι αυθαίρετα και με απερίσκεπτην ελαφρότητα την ζωή της!
Απλώς της υποσχέθηκα με άλλη αφορμή, να αναρτήσω μια φωτογραφία με το σκαφάκι της, όταν δαμάζει τα κύματα. Και κάτι απο απλή περιέργεια και διόλου "ανακριτικά" και φιλύποπτα: πως ξέρατε αλήθεια το όνομά της; Έχουμε μήπως γνωριστεί κάπου στο παρελθόν;
Με τιμή. Γ.Χ
Και βέβαια έχουμε συναντηθεί. Βάλατε τον φωτεινό βόμπιρα Ηλία και βεβαιώθηκα. Κοινή γνωστή μας η συμπατριώτισσά σας η Τ. Ω, είναι μικρός, πολύ μικρός, ο κόσμος! Όσο πάντως σας εκτιμούσα ως γνωστό, σας εκτίμησα και ως "άγνωστο". Επιβεβαιώνεται η θεωρία μου ότι δεν έχει σημασία το επωνύμως και ανωνύμως.
Εκτιμώ την εχεμύθειά σας μεσιέ!
Η άτυχη συμπατριώτισσά μου όπως σωστά (δεν) λέτε, (επιτρέψτε μου μόνο την θλιβερή υπόμνηση, λεγόταν Ω.Τ- ο χρόνος φίλτατε διαβρώνει την μνήμη) μας υπηρέτησε και τους δύο με αφοσίωση προτού αποφασίσει ως διάττων αστέρας να μας εγκαταλείψει και τους δύο αφήνοντας ένα μήνυμα μεστό σημασίας. Το θυμάστε; Λεπτότατη στους τρόπους, ανήκε σε μια απο τις πιο καλές αστικές οικογένειες της πόλης με έναν ευσταλή αλλά μέθυσο πατέρα και θείους ευκατάστους απο τις λαμπρές επιδόσεις τους στις παραδουνάβειες χώρες. Η μήτηρ φιλάσθενος. Κάναμε πείσμονες προσπάθειες για να την κερδίσωμε, αν και όπως αποδείχθηκε σεις χάριν ριψοκίνδυνων τεχνασμάτων σταθήκατε, ομολογώ, πιο τυχερός. Ας είναι...Οι επώνυμοι ενίοτε κατισχύουν των ανωνύμων.
Εις ο,τι αφορά ειδικώς το τελευταίον έχω να μολογήσω το εξής: ανήμερα Χριστούγεννα πριν απο μερικά χρόνια, αλητοοικογενειάρχης και πατέρας, γυρίζω ολομέθυστος στο πατρικό μου, μαύρα χαράματα στην Καστοριά και προσπαθώ ν΄ ανοίξω την οξώπορτά. Η καημενούλα η γιαγιά μου η κυρά- Δέσποινα, υπέργηρη πλέον που ακούει τηλεόραση στο τέρμα- ένα κράμα ενδιάμεσης ποιότητας χρωμάτων που διαμεσολαβούν ανάμεσα στον ουρανό και στη γή- μ΄ ακούει η καλή μου και σπεύδει να μ΄ ανοίξει. Μπροστά στην χλιβερή μου θέα, όμως, κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι και μου λέει "όλα τα πουλιά για ύπνο, και ο μπούφος για βοσκή!" Τι τα θέτε κύριέ Κουκουζέλη μου... Επωνυμοι κι ανώνυμοι
γενήκαμε ένα σταις μέρες μας...
Υ.Γ: Μεταξύ μας, είσαστε μέσα! Αν είχα το δικαίωμα, το΄ χω σκεφτεί, θα ξαναβάφτιζα τον γιό μου Φωτεινό...
Αντελήφθην κύριε Κουκουζέλη.
Η αμετροέπειά μου, με οδήγησε σε πιθανότητες. Αβάσιμες μεν, αλλά τόσο κοντά στην αλήθεια...
Με απεριόριστη εκτίμηση!
Έγινε μια μικρή παρεξήγηση. Μετά το "Τ" υπάρχει τελεία. Το "Ω" είναι επιφώνημα, το ακολουθεί κόμμα και ανήκει στην επόμενη πρόταση. Με εκτίμηση επίσης.
Δημοσίευση σχολίου