Ο Λύκος μόνο το μαλί αλλάζει...

Το ποδόσφαιρο φανατίζει μόνο τους ανήμπορους. Έχω σιχαθεί την ώρα και την στιγμή που πήρα τον γιόκα μου στον προτελευταίο αγώνα της Εθνικής μας με την Τουρκία, όπου οι "δικοί" μας βρίζανε στον Εθνικό τους Ύμνο κι ο Ηλιάκος με κοιτούσε απορημένος...
Τους Τούρκους-και εννοώ αυτό το γραφικό και μεγαλομανές συνονθύλευμα ικανών βέβαια, Οθωμανών στρατιωτικών και διπλωματών που οι εγχώριοι εθελόδουλοι των ΗΠΑ το αποκαλούν στα σοβαρά "βαθύ κράτος", είμαι βέβαιος, πως όταν έρθει η στιγμή θα το παίξουμε στα ίσα και θα πάθουν την πλάκα τους! Έχω άλλωστε δει τις αντοχές τους στον Έβρο...Με τους υπόλοιπους δεν έχουμε -αν και υπό προϋποθέσεις έχουμε- και πολλά μάλιστα, να χωρήσουμε... (σ.σ: Ο Ένγκελς θα μας επιβεβαίωνε ίσως, αλλά ευτυχώς για μένα δεν μπορεί...)
Σήμερα πάντως, στο παιχνίδι με τη Γαλατά - Σαράϊ, ο Πανιώνιος παρά τα χοντρά, είναι αλήθεια διαιτητικά λάθη, (¨πέτσινο μπέναλτι και γκολ απο θέση οφσάϊντ¨) έχασε καθαρά και δίκαια, αφού η ομάδα μας ήτανε χώμα.
Φεύγοντας κατηφείς από το γήπεδο με τον μικρό μου γιό ξερό απ΄το κρύο που φάγαμε και παρά την ΕΗΔ που έρριξα στο τσογλάνι περί του σεβασμού στον αντίπαλο, τον ακούω να εύχεται κάποια στιγμή αμετάπειστος "να κάνει σήμερα ρε μπαμπά έναν σεισμό στο σπίτι του διαιτητή!". Τα συμπεράσματα δικά σας...