Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο του Παναγιώτη Κοσιώνη:
“Η ΚΕ του KKE ανακοινώνει το θάνατο του σ. Παναγιώτη Κοσιώνη.
Ο σύντροφος Κοσιώνης τίμησε τον τίτλο του μέλους του Κόμματος, υπερασπίστηκε και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα του λαού μας, σε όλες τις θέσεις και τα αξιώματα που το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα τον ανέδειξε.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης γεννήθηκε στον Αλισσό Πατρών το 1934. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας και διακρίθηκε για την επιστημονική του κατάρτιση ως οφθαλμίατρος. Ωστόσο δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο αξιοποίησης της επιστημονικής του καταξίωσης για προσωπικό πλουτισμό, αλλά στρατεύτηκε με το ΚΚΕ για το δίκιο της εργατικής τάξης, την κοινωνική πρόοδο, το σοσιαλισμό. Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την επιστημονική ιατρική του συνεισφορά με τον αγώνα και την πλούσια κοινωνικοπολιτική δράση αφιερωμένη στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1976. Στο 14° Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ. Εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας του ΚΚΕ στις εκλογές του 1989, του 1990, του 2000 και του 2004. Το 2000 και το 2004 διετέλεσε Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής. Για σειρά ετών υπηρέτησε τα λαϊκό συμφέροντα στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Διετέλεσε κοινοτικός σύμβουλος Αλισσού από το 1975 έως το 1982, ενώ από το 1982 έως το 2000 ήταν αντιδήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου στο δήμο Πάτρας. Ήταν επικεφαλής και υποψήφιος δήμαρχος του συνδυασμού «Πάτρα Μπροστά». Παράλληλα, συμμετείχε και συνέβαλε με την επιστημονική του του γνώση και τη δράση του σε επιστημονικούς φορείς και συλλόγους. Από το 1987 έως το 1989 διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας.
Τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι εργαζόμενοι της Πάτρας και της Αχαΐας θα θυμούνται για πάντα τον πρωτοπόρο κομμουνιστή γιατρό.
Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του σ. Παναγιώτη Κοσιώνη.”
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στις 3:00 το μεσημέρι από τον ιερό ναό Αγίας Τριάδας Άνω Αλισσού.
2 σχόλια:
Ήταν ανιδιοτελής. Και σεμνός.
Και πράγμα όλο και πιο σπάνιο για πολιτικούς στις μέρες μας, είχε αυτοσαρκασμό και ευθύβολο, λαϊκότροπο χιούμορ.
"Ρε σεις πάλι καπνίζετε;"μας μάλωνε κάθε φορά που συναντιόμασταν δήθεν θυμωμένος, για να σπεύσει αμέσως μετά να προσθέσει συνομωτικά "άϊντε, κέρνα κι εμένα ένα"...
Είχε ανθρωπιά και συνέπεια και δεν ήταν βλοσυρός. Γιάτρευε τους ανθρώπους με την επιστήμη του και τους βοηθούσε να ζήσουν καλύτερα με τις ιδέες του. Ε, τι άλλο να περιμένει κανείς απο έναν κομμουνιστή;..
Θυμάμαι πόσο είχε σταθεί στην περιπέτεια του Γιάννη Διακογιάννη. Ως γιατρός ήξερε εξ αρχής την κατάσταση και το τέλος της αλλά χωρίς να λέει ανόητα παρηγορητικά λόγια του συμπαραστεκόταν με το δικό του τρόπο. Ηταν εκεί. Και όταν ο Γιάννης έφυγε ήταν δική του πρωτοβουλία να εκδόσει το κόμμα του ανακοίνωση τιμώντας το Γιάννη. Πρώτη φορά που το πολιτικό γραφείο του ΚΚΕ εκδίδει τέτοια ανακοίνωση για κάποιον που δεν ήταν μέλος του κόμματος αυτού.
Επειδή ήξερε να εκτιμά του αγωνιστές έστω και αν δεν ανήκαν στο δικό του πολιτικό χώρο.
Σε τέτοιους καιρούς εκπτώσεων θα μας λείψει.
Δημοσίευση σχολίου