Αστοχίες...

Ας πούμε, πως εκείνη τη μέρα δεν είχε πάρει την καραμπίνα του. Έχτιζε σπίτι απάνω στον Γράμμο στην παληά Κοτύλη -το πατρικό του. Έσκυψε σε μια παληά πηγή νερό να πιει κι είδε ένα ξεστρατημένο μελίσι. Απο κείνο μούδωνε "για τα παιδιά σου" κάθε φορά που ανταμώναμε. Ανέβηκα την Δευτέρα σαν τρελλός να προλάβω να του φιλήσω το μέτωπο. "Πως τον αφήσαμε ρε παιδάκι μου, εκεί κάτω στο χώμα" μου είπε η κυρά του στο πλατύσκαλο -κι έτσι οδήγησα ξανά μέχρι την Αθήνα...