Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Αντε να δούμε!

Τι υπολογίζει ο Έλληνας; Τη ζωή του; Όχι. Τη σωματική ακεραιότητα τη δική του; Όχι. Των παιδιών του; Όχι. Μόνο τον …παρά του. Ανάγκασέ τον να πληρώσει την αποκοτιά του, και θα το σκεφτεί διπλά. Αυτό δυστυχώς αποδεικνύουν τα στοιχεία από την οκταήμερη εφαρμογή του νέου ΚΟΚ . Στις οκτώ ημέρες λοιπόν, τα θανατηφόρα τροχαία στην Αττική ήταν δύο με δύο νεκρούς. Το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι, τα θανατηφόρα δυστυχήματα ήταν 17 με 18 νεκρούς. Βαριά και ελαφριά τραυματίες φέτος 6 και 195 αντίστοιχα, πέρυσι 10 σοβαρά τραυματίες και 236 ελαφρά.
Συμπτωματικό θα σπεύσει να πει με ευκολία αυτός που με την ίδια ευκολία διαπιστώνει «είναι εισπρακτικά τα μέτρα». Καθόλου συμπτωματικό για αυτούς που γνωρίζουν καλά το θέμα της οδικής ασφάλειας και όλων των παραμέτρων της.
Συμπτωματικό είναι ότι κάποιοι ζουν ακόμη ενώ πιάνουν «τύφλα» το τιμόνι, παραβιάζουν το κόκκινο και προσπερνούν αντικανονικά όλους τους άλλους που δεν θέλουν να ζουν από σύμπτωση.
Ας πειθαρχούν αυτοί με το φόβο του προστίμου παρά να ζούμε εμείς με το φόβο τους.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είχα γράψει παλιότερα πως δεν είναι το θέμα να πληρώνουμε μεγάλα πρόστιμα αλλά πιάνουν όλους τους παραβάτες... Και να διορθώσουν και τα προβλήματα αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα...Μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας...

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

Κατερίνα μου,
θα είχε επίσης ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσοι έλεγχοι έγιναν κατά τα ίδια διαστήματα φέτος και πέρυσι. Μήπως δηλαδή, οι αυξημένοι έλεγχοι και όχι (μόνο) τα αυξημένα πρόστιμα συνέβαλαν στα αποτελέσματα που αναφέρεις.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ο θάνατος δεν μπαίνει στην διατίμηση, καλή μου Κατερίνα.
Το μέτρο είναι καταφανώς αποσπασματικό και να το θυμηθείς οτι θα ατονίσει όταν διαλυθεί και ο φόβος που το συνοδεύει. Κάθε θαύμα τρεις ημέρες λέει, άλλωστε, η παροιμία... Χρειάζεται να αλλάξουν πολλά περισσότερα -απο τον τρόπο που εκπαιδεύεται κανείς εξ απαλών ονύχων στον σεβασμό της ανθρώπινης αξίας, μέχρι τις "μεθόδους" που κρίνεται ικανός να πάρει το δίπλωμα οδήγησης και, βεβαίως, την άθλια κατάσταση πολλών δρόμων. Δεν θέλω να το πάω μακριά, αλλά, είμαστε κατακερματισμένοι σε ατομικά και ιδιοτελή συμφέροντα. Ε, αυτό ακριβώς μας βγαίνει και στο τιμόνι. Αναίδεια, θράσσος,θανατηφόρος ανταγωνισμός και"μαγκιά" της πλάκας. Εικόνα κλασσική: ασημένια καδένα στο τριχωτό χέρι έξω απο το παράθυρο, σαγιονάρα και κόκκινο γιαπωνέζικο αμάξι, τίγκα φορτωμένο στα μαλαματικά, μαζί με την πεθερά και το κλουβί με το καναρίνι σε ρόλο "Δέλτα" άμα χρειαστεί. Κεφτεδάκια για τον δρόμο, σκουπίδια έξω απ΄ το αμάξι, για να΄ μαστε καθαροί πάνω απ΄όλα-μερακλαντάν για!..- κι όποιον πάρει ο χάρος. Απο αδέσποτα, μέχρι ανθρώπους.
Κάθε φορά που βγαίνω στην εθνική οδό να ανηφορίσω για βόρεια, αισθάνομαι οτι πηγαίνω στον πόλεμο. Και αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η απουσία μιας συλλογικής αίσθησης, οτι όλοι όσοι κινούμαστε εκείνη την ώρα στον δρόμο, είμαστε μια ομάδα ανθρώπων, καθένας απο τους οποίους με σεβασμό στον κώδικα, πρέπει να φτάσει σώος στον προορισμό του...
Υπάρχει και μια ζωτική παράμετρος. Τα πράγματα δεν θα στρώσουν, όσο τον ρόλο του δασκάλου στο τιμόνι επιφυλλάσσουν για τον εαυτό τους, αρκετοί μαλάκες πατεράδες που εκπαιδεύουν τους κανακάρηδές τους, για να γίνουν μια μέρα σαν και τα μούτρα τους. Τι να πρωτοπείς αλήθεια; Μήπως ξέρει κανείς λόγου χάρη τι απέγινε εκείνο το έρμο το πόρισμα που ομόφωνα συνέταξε η "Διακομματική Επιτροπή της Βουλής" που είχε συσταθεί επί τούτου;
Σε πιο συρτάρι άραγε μουχλιάζει; Και ακόμα, δεν μπορεί παρά να μην αγανακτήσει κανείς με την υποκρίσία ορισμένων πολιτικών ταγών. Το να διασχίσεις το πέταλο του Μαλιακού είναι σκέτη αποκοτιά, επειδή κάποιοι τοπικοί άρχοντες με την στήριξη των ντόπιων βουλευτών δεν θέλανε να χάσουν τους οδοιπόρους που σταματούν για έναν καφέ στα Καμμένα Βούρλα ή τον Άγιο Κωνσταντίνο. Ντροπή; Και βάλε...

Κατερίνα Γαλανού είπε...

Yπερθεματίζω Χάτζη μου. Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο τιμόνι όπως και στο ποτό ο άνθρωπος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα αλλά και την αντίληψή του.
Το δε τελευταίο που αναφέρεις για το πέταλο του Μαλιακού και τους τοπικούς βουλευτάδες αποτέλεσε ένας απ τους βασικούς λόγους που η πατρίδα μου( Ευρυτανία) έμεινε "πίσω απο τον ήλιο" όπως λένε και στο χωριό μου για δεκαετίες.
Ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν οι βουλευτές της Φθοιώτιδας "σαμπόταραν" όσο μπορούσαν τον εναλλακτικό δρόμο που θα επέτρεπε στους Καρπενησιώτες να αποφεύγουν τις στροφές της Ράχης και τα χωριά της και να φτάνουν στην Αθήνα σε μικρότερο χρόνο και με λιγότερο κόπο. Παράλληλα όμως θα "απέφευγαν" και τα καταστήματα της Λαμίας και την οικονομική τόνωση του γειτονικού νομού. Βλέπετε και σε ψήφους και σε επίπεδο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης η Φθοιώτιδα ήταν ισχυρότερη. Με αυτά τα κριτήρια το ελληνικό κράτος αποφάσισε πρόοδο για κάποιους και απομόνωση για κάποιους άλλους.

Laskarina είπε...

Συχνά επιδιώκοντας να προσεγγίσουμε το "όλον" υποτιμάμε τα μικρά βήματα με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε συνεχώς στο μηδέν και να κουβεντιάζουμε για το άπειρο.
Και για να μην πελαγοδρομούμε- παρόλο που λίγο πέλαγος δεν θα μας κακοπεφτε καλοκαιριάτικα- η συμμαχία ΜΜΕ και πολιτικών πρέπει να είναι να διατηρηθούν οι έλεγχοι και να μην ατονίσουν. Αυτό μου φθάνει για αρχή. Να έχουμε το νου μας και να είμαστε αυστηροί με εκείνους που έχουν το καθήκον να ελέγχουν και δεν το κάνουν.
Τώρα σε ότι αφορά τα αίτια, τη νοοτροπία, την ιστορική κακοδαιμονία των φιγουρατζίδων νεοελλήνων έτσι είναι- παρ' ότι η περιγραφή Χάτζη είναι λίγο ξεπερασμένη, σήμερα ο μαλάκας πατέρας έχει άλλο στύλ και καλύτερο αυτοκίνητο που το χρωστάει- ωστόσο μέχρι να αλλάξει η νοοτροπία δύο γενιών ακόμα καλύτερα να παραφυλάμε αυτούς που μας ελέγχουν πριν βαρεθούν και σταματήσουν!!!
Οσο για την υπέροχη Ευρυτανία που δεν συγκρίνεται με την κίτς Φθιώτιδα έχει τα χίλια δίκια η Κατερίνα. Οι πλιατσικολόγοι που μεσολαβούν μεταξύ Πρωτεύουσας και Ευρυτανίας καταδίκασαν επι δεκαετίες το Καρπενήσι να είναι τόπος τιμωρίας και εξορίας.
Δηλαδή μπροστά σ' αυτούς τους παλαιούς πολιτικούς οι τωρινοί που εμπλέκονται σε κανένα ομόλογο και σε κανένα Χρηματιστήριο είναι αγγελούδια!

Κατερίνα Γαλανού είπε...

Ο Χατζηδημητρίου μας εκπλήσει μοναδικά με τον τρόπο που προσεγγίζει τα θέματα και η Λασκαρίνα με το μοναδικό τρόπο που " γειώνει" τις σκέψεις μας.
Ο ένας χάνεται μεταξύ των "νερών και των νεφών" της Καστοριάς και η άλλη στις "ρίζες" της πρακτικής Σμυρνιάς. Απίθανος συνδυασμός!!!
Δυστυχώς μας έφυγε νωρίς ο ενδιάμεσος...

monahikoslikos είπε...

Γι αυτό σας λένε παπαγαλάκια της κάθε εξουσίας (όχι όλους ευτυχώς).
Όσο τα διπλώματα οδήγησης πουλιώνται με το κιλό και στο δρόμο κυκλοφορούν δολοφόνοι με άδεια του κράτους κανένα πρόστιμο δεν σας σώζει.
Όσο για τις συγκρίσεις των ατυχημάτων πέρυσι και φέτος ελπίζω να γνωρίζετε τι λένε για τη Στατιστική.

Κατερίνα Γαλανού είπε...

Εμείς τα "παπαγαλάκια" δε σωζόμαστε για πολλούς λόγους αλλά και σεις που σπεύδετε να "αυτοεξαιρεθείτε" δεν πρέπει να είστε βέβαιος ότι θα έχετε καλύτερη τύχη.

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε, κάποιος, είχε απλοϊκά πει πως η Ελλάδα χρειάζεται μόνο ένα νόμο: αυτόν που θα επιβάλλει την εφαρμογή των νόμων... Η ατιμωρησία, δυστυχώς, είναι εκείνη που οδηγεί στη θλιβερή πραγματικότητα... Οπότε, αντί για εφήμερους πανηγυρισμούς, καλή θα ήταν η ενημέρωση του κοινού για την ανάγκη εφαρμογής των νόμων (στη συγκεκριμένη περίπτωση των διατάξεων του ΚΟΚ). Αυτό όμως δεν γίνεται: απλά επισείεται ο μπαμπούλας, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για μια σύγχρονη χώρα...