Δυο λόγια για την περίπτωσή μας μπροστά στην Ασφαλιστική αγριότητα του Καραμανλή. Επί της ουσίας έχουμε δίκηο. Επικοινωνιακώς χάνουμε από χέρι. Αιτία; Ο κόσμος σιχάθηκε συνολικά τον κλάδο, όταν είδε τις καλοπληρωμένες υπογραφές και κάποιους απερίσκεπτους απο μας, να στηρίζουν υπερθεματίζοντας τις αντιλαϊκές προτάσεις των Σημίτη- Γιαννίτση- Σπράου και Τήνιου.
Τρέχα γύρευε τώρα...αλλά! Προέχει να είμαστε ενωμένοι στην κοινή μάχη όλων των ασφαλισμένων. Είναι καιρός να εγκαταλείψουν ορισμένοι την αριστοκρατική αντίληψη που έχουν για τον συνδικαλισμό κι ορισμένοι άλλοι στην κορυφή του κλάδου να αφήσουν την αγκαλιά της ξελογιάστρας εργοδοσίας και τις άνυδρες κομματικές σκοπιμότητες. Αν είχαμε προχωρήσει μόνοι μας στη σύσταση Ενιαίου Ταμείου Τύπου, θα είχαμε προλάβει συνέπειες και δεν θα οδυρόμασταν σήμερα σαν την Εκάβη στα έρημα τείχη. Στερνή μου γνώση, αλλά, είπαμε δεν είναι ώρα για θρήνους και κοπετούς. Θα βρούμε τρόπους ν΄ αντισταθούμε και μπορούμε να γίνουμε και ευρηματικοί άμα λάχει.
Αυτή η διαβόητη "μεταρρύθμιση" έχει το στεγνό και σκοτεινό βλέμμα του πρωθυπουργού: ατενίζει κυνικά ένα απειλητικό μέλλον, όπου θα μετράμε τις μέρες μας σαν σταυρούς σε στρατιωτικά νεκροταφεία...
Θέλουμε όμως να μην ξαναγυρίσουμε στα δένδρα. Μας οργίζει ο απωθητικός κοινωνικός Δαρβινισμός και η χυδαία συμπεριφορά αυτής της άθλιας κυβέρνησης που κάνει σαν να μην υπάρχει πλούτος στη χώρα και επιτίθεται όπου (νομίζει ότι) την παίρνει. Λάθος πόρτα χτυπά. Ας ρωτήσει και τον Γιαννίτση...
2 σχόλια:
Στο Ασφαλιστικό, οι γαλάζιοι κυβερνώντες νομίζουν ότι έχουν τον κόσμο με το μέρος τους. Ότι ο μεροκαματιάρης που χαλαρώνει με τη μπάλα και η νοικοκυρά που ξεχνιέται με τα βάσανα της Ρούλας αγανακτεί με τους μεγαλοδημοσιογράφους Ντερμπεντέρηδες και Τραγκαουνάκηδες..
Μα φυσικά. Αφού το πλαίσιο της συζήτησης το καθορίζει η κ. Ζαχαρέα με συνομιλητές τους κκ Κύρτσο και Κουρή (εκδότες) και τον κ. Τσαρουχά (multiδημοσιογράφο). Εάν η κ. Ζαχαρέα ενδιαφερόταν για μια σοβαρή άποψη επί του ζητήματος, δεν είχε παρά να στρέψει το κάθισμά της, πίσω από το διάφανο γυαλί που έχει στην πλάτη της για να βλέπουμε τον οργασμό παραγωγής ειδήσεων στην αίθουσα σύνταξης. Εκεί, όπου εργάζεται η πλειοψηφία των δημοσιογράφων του Άλφα, για 700 και 900 ευρώ, εκεί που τα «μπλοκάκια» και οι «δωρεάν» ρεπόρτερ κλείνουν 12ωρα για να μπορεί ο κάθε ΜΜΕάρχης να παίζει τα παιχνίδια του με τους «συνεργαζόμενους» ..βουλευτές.
Α, γειά σου άγνωστε φίλε.
Σου (μας) θυμίζω οτι ένας θάνατος στάθηκε αφορμή πριν απο 93 χρόνια να συσταθεί το σωματείο μας, όταν ένας δημοσιογράφος άφησε την τελευταία του πνοή στο δωμάτιο ενός φτηνού ξενοδοχείου στο Μοναστηράκι και η κηδεία του άργησε μέχρι να μαζέψουν οι συνάδελφοί του με έρανο τα έξοδα.
Γράφουμε για όλους τους άλλους εκτός απο τα βάσανά μας που είναι τόσα πολλά ωσάν την Δοτική στα Ευαγγέλια. Και μόνον όταν αποχαιρετούμε για τελευταία φορά τα μάτια φίλων και συναδέλφων, πράγμα που γίνεται πολύ συχνά, αφήνουμε να ανθίσει μια ρωγμή αισθημάτων στο κυνικό μας προσωπείο. Ακούγεται λίγο "μαύρο" αλλά μπορείς να το δεις κι έτσι: πηγαίνουμε στις κηδείες των άλλων για να΄ ρθουν κι εκείνοι στην δική μας.
Δημοσίευση σχολίου